Yağmur ben.
Bazı insanların hissettiği bazılarının ise sadece ıslandığı, o iki heceli kelime.
Yağmurdu çiçekleri büyüten, ormanları yaşatan; gökleri kabartan, bulutları dolduran.
Bir bulutun hüznüydüm ben, dolup taştığım ve içinde barınamadığım b...
Şimdi yine ve yeniden aranızdayım! Finallerim nedeniyle çok fazla aktif olamadım ama umarım bu bölümü seversiniz. Bol bol, Mehri ve Yağmur okuyacağınıza emin olun. Sanırım bu zamana kadar ki en çok geçirdikleri vakit, bu bölümde olabilir. Ayrıca son zamanlarda bölümler kısa tarzında yorumlarınızı görüyorum, bu yüzden bu bölümü biraz daha uzattım.
Bölüm sınırımız, +110 beğeni ve +60 yorum.
Sizi seviyorum, yeni bir bölümde görüşmek üzere.
(Sınava girecek olan okurlarım varsa, hepinize başarılar dilerim. Unutmayın, hiçbir şey sizden kıymetli değil.❤️)
Benim için minik bir kalp bırakabilir misiniz? ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Bölüm Şarkısı : Salman Tin - Gözlerinde Bi' Yer)
"Sen minicik öpünce, bir serçe öterdi göğsümde."
***
Hayatın bize çizdiği yolların, ilk kez güzel bir manzaraya çıktığı anlardan birindeydim. Yüzüme gülmeyen hayatın, son zamanlarda tam da karşıma geçmiş ve kahkahalarla dolu bir gülücüğünü bana gönderdiğini hissedebiliyordum. Belki geç olan bir gülümsemeydi bu ama yine de çok güzeldi.
Karşımdaki adam, gözlerimin içine baka baka beni sevdiğini söylemişti. Beni sevdiği kadın olarak nitelendirmesi bile beni bu denli heyecanlandırırken, dudaklarının arasından asla duyamayacağımı düşündüğüm o iki kelime dökülmüş ve bedenimde anlamsız bir titreşime sebep olmuştu.
Mehri'den sonra, mevsimlerin dört tane oluşuna inanmaya başlamıştım. Saatleri saymayı öğrenmiştim, onun kollarında geçen her bir saniyemin boşa gitmemesi adına. Şarkılara takılı kalmayı, diğer insanları umursamadan sadece onu düşünmeyi öğrenmiştim. Bakışlarının anlamının fotoğrafını çekmek istemiştim, evimdeki baş köşeye koymak için. Bir şehrin bir insanla ne kadar güzelleşebileceğini öğrenmiştim, o yanımda olunca. Dünyanın bütün güzelliklerinin, gülümsediğinde büzüşen yanaklarına dolduğınu öğrenmiştim. O gelince, geçmişte yaşadığım her şeyi unutmak istemiştim sanki hiç yaşanmamış gibi. Sırf kalbimde tek kişilik olmasın, aklımda da yalnızca o olsun diye.
Ve şimdi, yaşanılası bütün güzel duyguları onunla yaşamak istediğimden emindim.
"Mehri," dedim, ellerim onun avcunun içinde; kalbim onun kalbinin, tam ortasındayken. "Ben de seni seviyorum."
