SON AN | Texting ✓

2.8

"Çüş kızım," dedi Makbule Teyze kırmızı ojesini taşıracak kadar şaşkınlığa uğrayarak.

Gözümle parmağını gösterip "Oje taştı," dedim.

Kafama yavaşça vurup "Sence tek sorun bu mu deli kız?" dedi.

Yüzümü ağlayacak gibi büzüp "Maalesef," dedim. Yine olanları Makbule Teyzeme anlatıyordum. O mesaj üzerinden iki gün geçmişti, Ayaz hâlâ engelli olduğu için bana yazmamıştı.

"Eee ne yapacaksın?" dedi bana dönüp. Bahçede banklardan birine oturmuştuk, hava kaç günlük yağmur ardından nihayet güneş açmıştı.

"Bilmiyorum," dedim. Kafamı kararsızlık ile sallayarak.

"Şimdi git o engelli kaldır kızım," elindeki taşıdığı ojeyi temizliyordu. "Zaten yeterince rezil olmuşsun, artık daha fazla rezil olmamaya bak." dedi gülerek.

Ona ters ters bakıp ayağa kalktım, "Ben gidiyorum ya, burada benimle dalga geçiliyor." dedim tiriple, Makbule Teyze eline bastonu alıp bana doğrultu. "Otur." dedi, ikiletmeden banka oturdum.

Baston silahtır. Kamu spotu!

"Kaldırayım o zaman," dedim. Kafasını salladı. Ojenin kapağını özenle kapattı.

"Konuyu bu oje kapağını kapatır gibi kapatacaksın kızım," dediğinde anlamaz şekilde ona baktım. "Seni red etmemiş, demek ki sana boş değil. Zaten değil sana olan bakışlarını gördüm. Gidip karşısına adam gibi söyleyeceksin. Emin ol eğer seviyorsa senden önce sana o itiraf edecek, seni cesaretlendirmek için. Konu da bu şekilde kapanacak."

"Ya itiraf etmezse." dedim kararsızca. "Ya başkası varsa."

"Abartma Ahu. Seven adam olan, delikanlı gibi gelip söyler. Ayrıca biraz mantıklı ol, adam sen hastayken başında durmuş o kadar endişelenmiş, daha ne yapacak?"

Haklı olduğu için kafamı salladım. "Bak bana, kızım hasta olmama rağmen hafta da bir geliyor yanıma." dedi hüzünle. Kızının işleri olduğu için nadiren geliyordu, barışmışlardı ama fazla görüşmüyorlardı.

"İşleri vardır Makbule Teyze." dedim teselli etmek adına.

Bana hüzünle bakıp "O hasta olduğunda, ben hiç iş dinlemedim kızım. Başında sabaha kadar oturdum. Sanırım onun gözünde hiç değerim yok." dedi. Ağzımı açmışken bana dönüp "Yapma deli kız, bahaneler engel değil." gözleri dolmuştu.

Bastona yaslanıp ayağa kalktı, yavaş yavaş hastaneye doğru gitti. Arkasından gitmedim, yalnız kalmaya ihtiyacı vardı. Gözlerimi kapatıp banka yaslandım, benimde biraz yalnız kalmaya ihtiyacım vardı.

Yanıma biri oturduğunda gözlerimi açmadım, bir süre sonra "Seni her zaman izleyebilirim ama şu anda konuşmam gereken önemli bir konu var." duyduğum sesle yutkunarak gözlerimi açtım.

Kafamı çevirdiğimde Ayaz üniformasını indirmeden gelmişti, siyah kıvırcık saçları dağılmış, hafif sakalı uzamıştı. Gözleri yorgundu ama içinde heyecan kırıntıları vardı.

"Konuşalım mı artık?" dedi gamzelerini belirtecek şekilde gülerek.

❦

Tamam gömün beni, ağağağağağağa çok heyecanlandımm

Gidip diğer bölümü yazayım hemenn

Oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfennn