𝐴𝑠̧𝑘 𝐸𝑠𝑘𝑖 𝐵𝑖𝑟 𝑌𝑎𝑙𝑎𝑛 // Mikey x Reader //

2.2

Bu ses babamın sesiydi.

Jiro:Paranı ödemezsen seni öldüreceğimi biliyorsun değil mi?

Babam gayet sakin konuşuyordu. Annemim ölmesinin o mafyanın suçu olduğunu bilmesine rağmen hâlâ o mafyada mıydı?
Tam konuşacakken Ran ağzımı kapattı ve dudağını kulağıma yakınlaştırdı.

Ran:Sessiz ol!

Diye fısıldadı. Oradan uzaklaşmaya başladık. Bizi duyamayacakları noktaya geldiğimizde gözümde tuttuğum yaşları bıraktım.

Ran:Asami özür dilerim. Babanın böyle bir yerde böyle şeyler yapacağı aklıma gelmezdi.

Asami:Ran neden ben? NEDEN? Neden her şey benim başıma geliyor? Tam babama kavuştum dedim o da hâlâ o piçlikle çalışıyormuş. İki kez bıçaklandım ve bir kezde kurşun sıyırdı. Annemi onlar yüzünden kaybettim...

Ran:Asami sen cidden çok şey yaşadın. Çıktığından beri bir rahat olamadın. Ne diyeceğimi bilemiyorum. Özür dilerim.

Gözyaşlarımın arasında gülümsedim.

Asami:Senin bir suçun yok ki.

Ağlamam bitmişti.

Asami:Bunu babam ile konuşacağım. Eğer bir şey demez veya yalan söylemez ise bir şey vardır.

Ran ile bir kaç, saat daha dışarıda durduk. Ondan sonra dağıldık. Eve girdiğimde gördüğüm ayakkabılar ile şaşırdım. Babam evdeydi.

Jiro:Asami kızım~ aç mısın?

Asami:Hayır baba dışarıda yedim... Şey, baba ben senin ile bir şey konuşmak, istiyorum.

Jiro:Peki konuşalım. Bir şey mi oldu? Biri seni mi üzdü? O sarışınla mı ayrıldın?

Asami:Hayır öyle değil. Sen hâlâ o mafyada mısın?

Jiro:A- bildiğini sanıyordum. Her yere yayılmamış demek ki. O mafyanın patronu değişti ve diğer patrondan tamamen farklı biri o diğeri gibi piç, aşalık, şerefsiz biri değil. Bu yeni patronda beni geri çağırdı. Ben de kabul ettim. Eski patron yakalanmış  bu yüzden yeni kişi geçmiş.

Asami:He- bu kadar uzun konuşmanı beklemiyordum. O patronun iyi biri olduğuna emin misin?

Jiro:Evet eminim.

Asami:Peki baba!

Babamın yanağından öpüp odama gittim. Yorulduğum için direkt uyumuştum.

Sabah babamın beni endişe ile dürtmesiyle uyandım.

Jiro:Asami çabuk kalk eşyalarını topla Fransa'ya gidiyoruz!

Asami:Noldu? Neden gidiyoruz?

Jiro:Polisler yerimizi öğrenmiş! Eşyaleını topla 3 saat sonra uçağa bineceğiz. Arkadaşlarına veda et ama fazla dikkat çekmeden veda et!

Babam odadan çıkmıştı. Bense hemen günlük rutinlerimi yapıp büyük bavulumu çıkartıp içine eşyalarımı yerleştirdim. Yerleştirdikten sonra üstümü değiştirdim. Kıyafetlerimin üstüne beni belli etmeyecek bir hırka giyidim ve Mikey'in yanına gittim. Olayı anlattım
. O da birden bana sarıldı

Mikey:Bir daha seni göremeyeceksem son zamanlarımızı güzel geçirelim olur mu?

Omzum gözyaşları ile ıslanmıştı. Ben de ağlıyordum.
Benden ayrıldı ve dudağını dudağıma yaklaştırdı. Dayanamadım. Öpüşmeye başladık. Bir kaç dakikadır öpüşüyorduk. Ondan ayrıldım. İkimizde ağlıyorduk.

Mikey:Ağlama!

Gözyaşlarımın arasında güldüm.

Asami:Bana diyene bak!

Gözyaşlarımı sildim. Onunla son bir saatimizdi.

Asami:Eğer geri gelirsem ilk senim yanına geleceğim.

Mikey:Söz mü?

Asami:Serçe parmak sözü!

İkimizde serçe parmaklarımızı birleştirip güldük.

Mikey:Sakın öleyim deme tamam mı?

Asami:Tamam.

Son bir saatimi de onunla geçirmiştim. Şuan bavulumu almış evden çıkıyorduk. Ağlıyordum.

Jiro:Burayı çok özleyeceğim sen özleyecek misin?

Asami:Doğduğum yeri nasıl özle miyim?

Jiro:Doğru.

Siyah  bir arabaya binmiştik...
Havaalanına gitmiştik...
Şuan uçak havaya kalkmıştı. Bütün yerleri kuşbakışı görüyordum. Ağlıyordum...
Fransa'ya geldik. Şuandan itibaren yeni hayatım başlamıştı. Umarım seninle yine karşılaşırım Sanoo Manjiro.

Selamlarrr nasılsınız? Kitabın bitmesine bir ya da iki bölüm kaldı 🙁 umarım kitabı güzel yazıyorumdur vee bu  bölüm hoşunuza gitmiştir. Görüşmek üzereee