3.4

25 2 1
                                    

~Manjiro Sano

Asami'nin ameliyata alındığını duyduğum gibi Asami'nin olduğu hastaneye gittim.

Koşarak ameliyathane bölgesine koştum.

Mikey:ASAMİ!

Homura:Ameliyatta hâlâ aptal!

Homura sinirli gibiydi.

Asami iyi mi? İyi değilse ne yapacağım?

Korkuyla dizlerimin üstüne düştüm. Gözlerimden uzun süredir akmayan yaşlarım akıyordu.

Asami'nin durumu kötü mü? Herkes neden gergin? Neden ağlıyorum? Asami nasıl kaza yaptı? Keşke onu hiç bırakmasaydım. İyi birisi olup yanında dursaydım. Ne olurdu kabullenseydim? Ne olurdu gitme deseydim? Onu hep merak ettim. Peki şu an nasıl?

Homura:Hey Manjiro!

Homura'ya döndüm. Ağlıyordum. O da ağlıyordu.

Homura:Aptal onu neden unutmak yerine sülük gibi yapışmaya çalıştın?

Mikey:Anlamıyorsun! Onu bırakamadım! Mutlu olamadım!

Homura:O olmasaydı hayatında?

Sahi Asami hiç hayatıma girmeseydi ne olurdu? İyi birisi mi olurdum? Yok kötü birisi mi? Neden ona böyle bağlandım?

Mikey:Bilmiyorum.

Homura iç çekti. Bu sırada bir doktor ameliyathaneden çıktı. Direkt doktora doğru koştum.

Mikey:O nasıl?!

Doktor:Üzgünüm... Hastayı kaybe-

Doktorun kafasına silah dayamıştım. Neden bunu yapıyordum.

Mikey:O ölmedi. Yaşat onu. O ölmeyecek! Geri getir onu!

Doktor:Efen-

Mikey:GERİ YAŞAT ONU!

Doktor:Efendim o çokta-

Gözyaşlarım dinmek bilmezcesine akıyordu. Vücudumun her yeri titriyordu. Beynim alarm vermiş gibiydi sanki.

Mikey:DEDİĞİNİ YAPSANA APTAL! KENDİNE DOKTOR MU DİYORSUN? DOKTORLARIN AMACI İNSANLARI İYİLEŞTİRMEK! SEN DE AMACINI YAPSANA!

Delirmiş gibiydim. Neden bunları söylüyordum?

Doktor:Hasta zaten buraya gelirke-

Doktorun kafasına sıktım. Onun kartıyla ameliyathaneye girdim.

Mikey:Ameliyata devam edin!

Bir şey demeden bana baktılar.

Mikey:KIT MISINIZ?

Hemşire:Burada olma-

Hemşireyi vurdum. Diğerlerini de vurdum. Asami'nin yanına gittim. Onu kucağıma aldım.

Mikey: Sorun değil Sevgilim. Seni kendim yaşayacağım.

Onun dudaklarından öptüm.

Mikey:Bir şey demene gerek yok. Zaten sen benimsin. Öyle değil mi? Neden ağlıyorum ki? Zaten yaşıyorsun!

O kucağımdayken çatıya çıktım.

Mikey:Ömrümüz boyunca birlikte olacağız. Çünkü ikimizde öleceğiz. Değil mi? Merak etme çok kısa sürecek. Biliyorum. Keşke daha önce söyleseydim. ASAMİ SENDEN HÂLÂ ÇOK HOŞLANIYORUM! BENİMLE EVLENİR MİSİN?

Derken Asami'nin yüzüne baktım. Dur bir dakika bu Asami'ye benzemiyor.

Ayakkabı sesleri duydum. Sonra da onun sesini...

Asami:MANJİRO SANO BEN DE SENDEN HÂLÂ ÇOK HOŞLANIYORUM! SENİNLE EVLENECEĞİM!

Ona doğru koşup ona sarıldım.

Mikey:Asami!

Yanağını sürekli bir şekilde öpmeye başladım.

Asami:Mikey ömrümüz boyunca beraber olalım mı?

Mikey:Olalım Asami!

Asami çatının ucuna doğru yürüdü. Beni de ardından götürdü. Korkulukların üstüne çıkınca ben de yaptığı taklit ettim. Elimi tutuyordu. Kendini aşağı bırakınca beni de ardında götürdü. Hâlâ havadayken bana sıkıca sarıldı.

Asami: Öleceğiz.

Mikey:Birlikte...

Son sözlerimiz bunlar olmuştu. Onunla birlikte öldük. Tekrar yaşam diye bir şey varsa... Yine onu seveceğim...

Seni seviyorum Asami...

The End


Yazar olarak bence üzücüydü... (YAŞASİN KÖTÜLÜK(şaks ben öyle biri değilim)

𝐴𝑠̧𝑘 𝐸𝑠𝑘𝑖 𝐵𝑖𝑟 𝑌𝑎𝑙𝑎𝑛 // Mikey x Reader //Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin