Arabadan inip kolejin tabelasına baktığımda, kendimi dizi sahnesindeki liseli kız gibi hissediyordum. Ki öyleydim.
Son senemizde İzmir'den İstanbul'a taşınmıştık ve babam takım fanatikliğini benim eğitim hayatıma da yansıtıp beni FenerbahçeKoleji'ne yazdırmıştı.
Hoş babam kadar olmasam da ben de Fenerbahçeli'ydim. Ve buradaki insanlar sırf okul adı yüzünden öyle fanatik olacak insanlar değillerdir.
12-F Dil Sınıfıtabelasını gördüğümde içeri girdim, sınıf mevcudu zaten 12 kişiydi benle birlikte. O yüzden son gelen ben olduğumu kısaca sayınca fark ettim.
Herkesle tanışıp bilgi alırken, kenarda bizi dinleyen çocuğun Arda Gülerolduğunu fark etmem birkaç saniyemi aldı. Gülerek dinlediği için soy adının hakkını veriyordu yine. Lafımı atmadan duramadım.
"Sen sadece antrenmanlarında mı konuşuyorsun? " Yanakları kızararak ayaklandı ve selamladı.
"Arda, Arda Güler. Tanıyormuşsun gerçi. "
"Nazlı Sökmen. Memnun oldum. " Deyip gülümsedim. Daha sonra isminin Elif olduğunu öğrendiğim kızın tavsiyesiyle Arda'nın önündeki sıraya yani Elif'in yanına oturdum.
"Sen hep böyle utangaç mısın Arda? " "Değilim ki? " "Emin misin? Az önce bile yüzün kızardı? Özgüvensiz olma bu kadar. " "Öyle olduğumu sanmıyorum, ama ego da yapmıyorum. " "Sen nasıl diyorsan, Arda. " deyip önüme döndüm. Elimdeki makyaj aynamdan bana baktığını gördüğümde gülümsedim.
Teneffüs sonrası zil çaldığında ve kantinden sınıfa geldiğimde kitabı açtım. Açar açmaz içindeki notu aldım.
"İlerdesandığın kadar utangaçolmadığımıanlarsın, ama birazsabırlazım. :) -Arka sırandaki Fenerbahçe çocuğu .. "
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Artık Madrid çocuğuuu🧿🧿🧿💞
Arkadaşlar 200 soru yazmam lazım daha 50'deyim diğer hikaye paylaşınca ödevi bitirmiş olucam kendime söz öptümmm
