Yatağımda uzanmış, 2 saat sonra maçı olan erkek arkadaşımı izliyordum. Çıplak vücuduna geçirdiği forma, ona çok yakışıyordu.
Onu seyrederken istemsiz yüzümde güller açıyordu. Bence yerimde kim olursa olsun, yanında Rafa varken böyle olurdu.
Gülümsediğimi fark edip aynı ifadeyle bana döndü.
"Neler oluyor, aşkım?"
"Bilmem. Kafamdan bugün skora yapacağın katkıyı düşünüyordum. "
"Tanrım, ben de! 1 gol 1 asist yapardım diyorum."
"Sanmıyorum, bence 1 asist yapacaksın."
"Tamam, iddaya var mısın aşkım?"
Ciddi mi diye bir an baktım, gayet ciddiydi. Güldüm.
"Varım, nesine peki?"
"Sen kazanırsan, ne istersen o olacak.. Ben kazanırsam da.. Bu gece benimsin."
"Rafa, bunu iddiasız da yapabilirdik. "
"Biliyorum, biraz eğlence katalım istedim. " dedi saçlarımı kulağımın arkasına alarak.
"Ben maça Jessica ile geleceğim. Ciro ve senden galibiyet bekliyoruz. "
"Şüphen mi var?" diyerek dudağımın kıvrımından hafifçe öptü.
Akşamları baş başayken neler yaptığını bilmesem, çok naif olduğunu düşünecektim.
Jessica ile stada geldiğimizde, buranın atmosferi bizi büyülemişti.
Dakika 65'te Rafa'nın asistiyle gelen Gedson golü, beni iddia konusunda ikileme düşürmüştü. Rafa harikaydı ve gol atma ihtimali çok yüksekti. Ancak bu skorla bitirirse, kazanan bendim.
Tabi tabela 71.dakikayı gösterdiğinde, iddiayı kazananın Rafa olduğu belli olmuş şekilde gol sevinci yapıyordu tribünler.
"Beşiktaşımızın 3.golü..27 numaralı formasıyla.. Rafa.. "
"Silva!"
"Rafa.. "
"Silva!"
Bir yandan bu kutlamaya anladığım kadarıyla eşlik etmeye çalışıyor, bir yandan da karşıdan bana öpücük atan Rafa'ya bakıyordum. Yüzünde güller açıyordu ve kol kaslarını sıkmıştı. Dudak okumada iyi olduğumu bildiği için sessizce konuştu.
"Ben kazandım."
Gözlerimi devirerek stadı çekmek için kamerayı açtım.
Maç bittiğinde ve arabımıza bindiğimizde, Rafa kullanmak istediğini söyleyerek direksiyona geçmişti. Bense arabanın dj'i olarak, şarkılar açıyordum.
"Bebeğim, Beşiktaş marşı açar mısın?"
"Sen bu takımı hemen kabullendin sanırım?" dedim gülerek ve ilk çıkan besteye bastım. Buraya yeni gelmiştik ama bu takımı ve şehri çokca sevmiştik.
"Bana özel beste yapıyorlar, hayran gibi bakıyorlar.. Gerçek aileme yıllar sonra kavuşan kayıp evlat gibiyim. En önemlisi sen de buradan mutlusun." diyerek bana dönmüştü. Elini bacağıma yerleştirdiğinde, arabayı buradaki ıssız alana neden park etmeye çalıştığını anlamıştım.
Emniyet kemerini çıkarıp öpmek için beni kucağına aldığında, sabah çekeceğim ağrıları bir anlığına hissetmiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
OYLE BOYLE SEVMIYOZ BABAYI ASK ASKK
one shot dedıgın kısa olur, ben de uzatmadan yazdıgım ıcın mutluyum dur.
saka saka mutlu degılım, mustafama cok uzuluyorum..
