"Bir aydır hastalık atlattım, anne babam ayrıldı, taşınma kararı aldım ama bir tane anımda bile yoktun Kazım! Ve hata bende mi oluyor? "
"Hatalısın demiyorum Defne, sadece ben de yoğun oluyorum anlamalısın. Ve maçta istediğim sonuca ulaşamıyorum. Sırf bu saçma sonuç ve kavgalar yüzünden. "
"Yine her şeyi üstüme yıkıyorsun! "
"Yıkmıyorum! Sadece.. Sadece koca saçmalık!"
"Öyleyse çık git, sevgilin aşağıda bekliyor zaten."
"Senden kat ve kat iyi zaten. " sertçe bakıp kapıyı kapattığında, geride ağlayan bir Defne'yi, beni bırakmıştı.
5 yaşından beri aramızdan su sızmayan arkadaşım ile, bugün belki de en büyük ve en yaralayıcı kavgamızı etmiştik.
Ve yaklaşık 10 dakikalık bu tartışma beni o kadar germişti ki, ne yapmam gerektiğini hiç bilmiyordum. Sadece ağlayarak tuvalet aynasında gözlerimin renginin değişimini seyrediyordum.
Kendimi biraz daha iyi hissettiğimde kafam dağılsın diye elime telefonu alıp Twitter'a girdim.
Ben de inanmıyordum adminciğim, muhtemelen Kazım da farkındaydı. Ama yediremedi, küçük çocuk. Beni sevmeyen biriyle sevgili olmuştu. Kızın beni sevmediği aşikardı. Kazımcan'ın işine gelmişti, antrenman ve sevgili derken 5 yaşından beri yanından ayırmadığı Defo'sunu unutmuştu bile.