"Helal olsun çocuğa, ülkemizin gururu oldu."
"Ay o golü ne güzeldi öyle? Tam bir Arda golü."
Bana bakarak söyledikleri cümlelerle onlara döndüm.
"Umrumda değil." Gözlerimi devirdim. Gerçekten muhteşem bir goldü, gözlerim hafiften dolmuştu bile gururdan. Ama şu an aramız açıktı ve belli edemezdim.
Son 1 ay civarı düzgün konuşamamıştık. Nurgül Abla, Serap Teyze gayet aktif ve konuşkanlarken Arda bu kadar aktif olamıyordu. Doğal olarak başta topçu sonuçta falan diyordum, ama ben de yazmayı bırakınca otomatik açıktı aramız artık.
Herkes sarılıp geri döndüğünde Arda kameraya bakarak eliyle A yapmış sonra da kalbine 2 kez vurmuştu.
Bu sevinç..
Bana yapacağına söz verdiği sevinçti. Real Madrid'de, Fenerbahçe'de şimdi de Milli Takım'da bu sevinci yapmıştı.
Cidden değer verdiği bir arkadaşı olduğumu biliyordum ama işte bu son ilgisizlikleri ondan uzak kalmamı sağlıyordu. Hazır bana olduğunu düşündüğüm sevincini yapmışken, belki yazmalıyım diye düşündüm.
"Daldın gittin Ada, noldu kızım?"
"Ha yok bir şey babacığım. Ben yukarda izleyeceğim maçı. "
"Kızım, maç ailecek izlenir ki tadı çıksın. "
"Abi ya hep sizle izliyorum, odama çıkıcam."
Abimi yanağından öpüp yukarı çıktım. Telefonu kaptığım gibi mesaj yazdım.
ada:tebrik ederim arda
artık sadece ben değil bütün ülke gurur duyuyor seninle
Dakikalar hızlıca geçip maçın bitmesini beklerken, Kerem abi de gol atmıştı. Bugün tüm goller jeneriklikti..