"Aşk adamı inletir, dert adamı söyletir. Sayende oldum dertli, derdindeyim. "
"İnsan kendini unutur, yandıkça yanar da kor olur. Ateşsiz yaktın beni derdindeyim. "
Yine bir akşam bizde toplanmıştık bütün ekip. Berat da tamdı, bi sene ardından. İki gün olmuştu geri geleli. Şimdi ise şarkı dinleyip sohbet ediyorduk.
Tabii onun sohbet anlayışı bana soru sormak, bana cümle kurmak, bana cevap vermek ve beni izlemek olarak donanımlanmış olmalı ki, sadece bunları yapıyordu.
"Aşık Veysel Özdemir Bey? Doruk soruyor baksana, kızı da iyi izledin. " diyerek güldü Gamze. Berat düzelip Dorukhan'a döndü.
"Ben Adana Demirspor'a gidiyorum. " Al işte. Biz zaten kafada Berat ile Trabzon'a giderler, bir sene daha uzak mesafe dostluk yaşarız. Diğer sene de İstanbul takımına gelirler kafasındayken, biri Trabzon biri Adana diyordu.
Ofladım.
"Ee Keremcim, sen nereye? Antalyaspor falan? " dedim gergin gergin. Bu sefer Dorukhan ofladı.
"Deniz, biliyordun gideceğimi. "
"Kesin değildi Doruk, niye Başakşehir değil de Adana? "
"Çünkü kadro, yapılanma olarak bu sezon daha iyiler. " Bir an yüzündeki umutları görünce bencil olduğumu hissettim. Pelinay bile mutluyken, ben böyle olmamalıydım. Kerem atıldı lafa.
"Deniz'i de anlayın beyler. Kız Berat'ı 1 sene görmedi bir kere. "
Kerem de Kerem, canım Kerem yani. Aklımı okuyordu.
"Bakın ben bencillik yapmak istemiyorum. Özellikle Pelo varken bana da laf düşmez. Ve sen orada mutluysan tabii sevineceğim. Ama uzak mesafelerden de çok sıkıldım. "
