Bella Vista (+18)

Bu Salaklığın Vergisini Ödüyor Musun?

______________________________________

Dert mi? Bir derdim yoktu ki.. Ya da vardı, bilmiyorum. Burnum yamulmuş muydu?

Elimi kaldırıp işaret parmağımla burnuma dokundum.

"Baksana, burnum yamulmuş mu?"

"Ne?" dedi Batuhan yüzüme aptal aptal bakarken. Sorumu tekrarlayıp "Burnum.." dedim. "Yamuk mu?"

Önce dalga geçtiğimi düşünmüş olmalı ki, "Ciddi misin?" der gibi baktı suratıma. Sonra yüzüme doğru eğildi ve tıpkı Atlas'ın yaptığı gibi gözlerini kıstı.

"Hayır."

"Hayır mı?" dedim hala burnuma dokunurken. "Bana yalan söyleme. Atlas yamuk olduğunu söyledi.."

Derin bir iç çekip yerinden doğrulduktan sonra "Hayır." dedi ikinci kez. "Yamuk falan değil. Belki çok hafif.. Bilemiyorum. Neden?"

"Ne neden?"

"Neden soruyorsun? Ne oldu burnuna?"

Ona anlatmalı mıydım? Bu kadar sakar olmam beni daha mı az çekici kılıyordu acaba? Umarım öyle değildir.. Çünkü anlattım.

"Az önce.. Binanın önünde, yere düştüm."

Kaşları aniden havaya kalktı. "Yere mi düştün?"

"Yere düştüm." diye tekrarladım. "Yüz üstü.."

Çenemi tutup suratımı incelerken bıkkın bir nefes verdi.

"Canın çok acıdı mı?"

"Acıdı." dedim dürüst davranarak. Hemde öyle bir acımıştı ki, bir kaç saniyeliğine şuurumu kaybetmiştim. "Ama neyseki bir adam gördü ve bana yardım etti.."

Cevap vermedi ama kafa salladı söylediğime. Pek etkilenmemiş görününce konuşmaya devam ettim.

"Yakışıklı bir adamdı."

"Yakışıklı bir adam.." diye yineledi lafımı ve çenemi bırakıp ikinci kez kafa salladı. "Güzel."

Böyle diyordu ama mizacı sertleşmişti sanki. Söylediklerimin pek hoşuna gitmediği belliydi.

"Uzun boyluydu.." diye yüzsüzce konuşmaya devam ettiğimde bakışları derinleşmiş gibiydi. "Ve siyah saçları vardı." dedim adamın yüzünü hatırlamaya çalışarak. "Çok nazik biriydi, tarzına da bayıldım."

Söylediklerim yalan değildi, bana yardım eden adam gerçekten hoş bir beyefendiydi ama dürüst olmak gerekirse beni Batu kadar etkilememişti. Etkileyemezdi de zaten.. Batuhan'ın aurası çok başkaydı. Başka bir erkeği yakışıklı bulsam veya tarzını beğensem bile Batu'ya duyduğum hisleri duyamazdım. Gerçi, Batu'ya da aşık değildim neticede ama.. Bilmiyorum, hoştu işte. Başka birini hayal etmiyordum bile artık.

Ama ona karşı böyle konuşmak ve gözlerindeki kıskançlığı görmek zevkliydi.

Söylediklerime kafa sallayıp "Harika.." diye mırıldandığında nefesi bile öfkeli çıkıyordu ama başka hiçbir şey söylemedi.

"Onu tanıyor musun acaba?" dedim sınırları daha da zorlayıp. Derdim neydi bilmiyorum, ama yaptım işte. "Onunla bu binanın önünde karşılaştık."

"Bilmiyorum." dedi basitçe ve az önce kilitlediği kapıyı tekrar açtı bir anda. "Çıkabilirsin.." dediğinde kolunu tuttum.

"Ben daha konuşuyordum!"

"Tamam, söyle ve çık o halde." dedi sadece.

Çok mu kızdırmıştım acaba..? Gözlerime bile bakmıyordu.