Unicode
ပါးရိုက်ခံရခြင်းအပေါ် ခံပြင်းလိုက်ပင်မဲ့ ဘာမှဆက်ပြောမနေဘဲ တိတ်တဆိတ်အခန်းထဲကနေ ထွက်လာခဲ့တော့သည်။ ထပ်ပြောနေလည်း သူဘဲနာရမှာဖြစ်သလို Kim Taehyung တို့က သူ့အပေါ် ဘယ်တော့မှ နားလည်မှုပေးနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိသည်။
တစ်နေ့လုံး ဟိုတစ်ယောက်နားနေဖို့အတွက် အလုပ်နားထားတာကို ပြန်ဖျက်လိုက်ကာ ရုံးဝတ်စုံဝတ်လိုက်ရင်း နောက်ဆုံး ကုမ္ပဏီသို့သာ သွားရန်တွေးလိုက်ပြီး အလုပ်ခန်းထဲက ထွက်လိုက်တော့ မာမီနှင့်တည့်တည့်တိုးသည်။
"ပြောတော့ အလုပ်နားတယ်ဆို Henry"
"အခုမနားတော့ဘူး...အိမ်မှာလည်း မနေဘူး မာမီ...ယုတ်မာကြတယ်..."
"ဟယ်...မင်းပြဿနာက မာမီနဲ့မဆိုင်ဘူးလေကွယ်...မေးမိတာကို မှားတာ..."
ပါးတစ်ခြမ်းရဲနေတာကို မသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်သည်။
"ဘာလို့အဲ့လောက်ဒေါသထွက်နေရတာလဲ Henry ... ကိစ္စတစ်ခုကို ဖြေရှင်းဖို့ဆိုတာ ဒေါသမလိုဘူး "
"မာမီမသိပါဘူးဗျာ...အဲ့ကြိုးက သိပ်ကို ခက်လွန်းတယ်...ကျွန်တော်ကြိုးစားနေတာ 10 နှစ်တောင်ရှိပြီ မာမီ...သိပ်ကိုခက်တယ် မာမီ"
မာမီက ဘာမှမတုံ့ပြန်ဘဲ မျက်နှာကို ကြည့်လျက် ပြုံးစိစိ လုပ်နေသည်။ ဆက်လည်း ဘာမှမပြောချင်တော့တာမို့ လုံးဝအပြင်ထွက်သွားရန်သာ တွေးလိုက်တော့ သည်။
"မာမီလည် ဘူဆန်သွားမှာလား သွားတော့...ကျွန်တော်လုပ်စရာတွေ ရှိသေးတယ်..."
"ဟုတ်တာပေါ့ သွားရမှာပေါ့...ပြန်လာရင် သားပြောမယ့် ကိစ္စကို မာမီ အခုကတည်းက သိပ်သိချင်နေတာလေ..."
"အဲ့ချိန်ကျရင် သိရလိမ့်မယ် မာမီ"
ကုတ်အင်္ကျီကို တစ်ချက်ပြင်လိုက်ကာ အပေါ် ထပ်အခန်းရှိရာကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း မာမီ့ကို တုံ့ပြန်လိုက်သည်။ စိတ်ဆိုးနေပင်မဲ့ မဖော်ပြသလို ဒေါသငြိမ်းဖို့အတွက် Jeon Henry သည် Kim Taehyung အနားကနေ ခနတစ်ဖြုတ်ရှောင်ထွက်လိုက်တာဖြစ်ပေသည်။
