Aşkın Nehiri | Texting

20 | Masal

Ağlama ben ağlarım - Canozan

Sesler duyuyordum.
Adımı söylüyorlardı. 'Sakin ol' diyorlardı. 'Geçecek' diyorlardı.

Harbi ne geçecekti?
Acılar nasıl geçerdi?

Anne bana acıların nasıl geçildiğini anlatır mısın?

Anne? Nerdesin?

Niye sıcaklığını hissedemiyorum?

Gözlerimi açtığımda yanımda Mahiri gördüm. Mahirin yanında Sevde, Gökay ve Tahir vardı.
Peki ya Annem? O nerdeydi?

"Anne.."

Bunu fısıldadığım an Sevde ağlamaya başladı. Gözleri zaten kıpkırmızıydı.

"Nehirim."

Mahirin fısıldamasını kulaklarımda duyduğum an ona doğru döndüm. Ona çok ihtiyacım vardı.

"Mahir.."

Gözlerimden tekrar yaşlar akmaya başladı.
Annemi istiyordum. Bir çoçuk gibi istiyordum onu. Ölmemişti dimi? Yaşıyordu o?

"Annem.. ölmedi dimi?"

Mahir saçlarımı okşamaya başladı. Şefkatle. Gözlerinde Merhamet duygusu vardı. Alnımdan öptü. Bu onun bana ilk öpücüydü.
Yanaklarımı okşadı. Sevde beni.
Ama bana cevap vermedi. Belki de sessizliği ile verdi. Anlamam gerekirdi ama anlamak istemedim.

Sevde yanıma doğru geldi.

"Canım Arkadaşım.."

Elimi tuttu. Sevdenin gözlerinde acıma vardı. Bana acıyordu. Bu beni derinden sarstı çünkü Sevdenin gözlerinde yıkım vardı, Annemin öldüğünü anladım.

Gökay ve Tahir sesini bile çıkarmıyorlardı.

"Annen.."

Sustu.

Mahir Sevdenin elinde olan elimi kendi avucunun içine aldı.

"Şimdi değil."

Dediğini duydum sonra Arkadaşlarına baktı. Onlar Mahir nasıl baktıysa Sevdeyi de alıp dışarıya çıktılar. Sevde başta istemedi çıkmayı.

"Onun tek Arkadaşı benim! Bana ihtiyacı var!"

"Bana yazan sen değilmiydin? Nehir'in sana ihtiyacı var diyen?"

Mahirin bu cevabı üzerine Sevde sustu ve dışarıya çıktı. Çıkmadan yanağıma bir öpücük kondurdu ama ben şu an tepki verecek durumda değildim. Annemin öldüğünü kabullenmek istemiyordum.

Mahir ise hemen yanıma uzandı. Yüzünü bana doğru döndü. Ben tavana bakarken, eliyle çenemi tutup kendisine döndürdü.

"Sana Masal anlatabilir miyim?"

Bana cevap vermek yerine böyle bir şey sordu.

"Mahir bana cevap vermedin."

"Vereceğim cevabı duymak istemediğini biliyorum Nehir. Yani şimdilik sana cevap vermeyeceğim."

Sonra sol eliyle yanağımı avuçladı.

"İzin ver sana Masal anlatayım."

Diye fısıldadı yüzüme doğru. Nefesi yüzümü gıdıkladı ama huzur verdi. Mahire daha çok sokuldum.

"Olur, izin var."

Hafif gülümsedi sonra sağ elini saçlarıma götürdü. Önümdeki saçımı kulağımın arkasına sıkıştırdı ve saçımı kokladı. Derin bir Nefes aldı.
Sonrasında da saçlarımı okşamaya başladı.