Bizim silahımız vardı. Benim elimde fırça ve paletten onun ise sahiden silahı vardı.
Çizime zarar verme kaç yıldan başlar bilmem ama cezan sadece bir gece...bir gecen bana ait
Mü'minun Suresi, 6. ayet: Ancak eşleri ya da sağ ellerinin sahip olduklarına karşı (tutumları) hariç; bu konuda kınanmış değillerdir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
22.Bölüm (İsteyeceksin iste be)
Çok garip bir havası var. Gözlerimi alamayacağım bir manzara, bakmaya korktuğum korku filmi gibiydi. Hamza bambaşka boyut biri ve bu beni daha da korkutuyor.
Mesela şu an tamamen karmaşık duran ve ne yapacağını bilemiyor haldeydi. Bir adım atıp tam karşımda durdu ve çiçekleri bana doğru uzattı. Buram buram kokan portakal kokusuyla gülümsedim. En azından şu sahte olaya bile değer veriyor.
Maviler gülüşüme indi. Lütfen yapma bak zaten kalpten gideceğim. Çiçeği az sonra düşürmemi istemiyorsan bir git içeriye!
Utangaç halde başımı eğdim ve yere bakarken şaşırdım. Doğru ya ben de mavi giydim. Şansa bak o da mavi ben de maviydim. O kadar mükemmel duruyor ki anlaşmışız gibiydi.
Heyecanla başımı kaldırıp "Sen neden lacivert giydin"dedim. Çünkü onun renkleri siyah, siyah ve bir de siyah! Arada yeşil ve mavi koruma gömleğini mecburi giyiniyor...acaba sevdiği renkleri ben mi yanlış anladım?
Mihre sen adamın sevdiği renklere mi baktım? Aferin sana!
Hamza burnunu havaya dikerek "Birileri fısıldamış olabilir bir de...."dedi ve alaycı ifadesini takındı. Yüzüne en çok yakışan ifade olabilirdi. O sert yapısının altında deli gibi şakacı biri var gibi duruyordu.
Mavileri indirip gözlerime bakarak "Gözlerimin renginde giyeceğine emindim"dedi. Ne? Gözlerimin rengi mi? Evet bir tık mavi ama amacım o değil.....Gözdeeeeee! Bilerek bunu giydirdi. Siz ne biçim teşkilatsınız!
Gelen kıkırdama sesi ile Eda ve Gözde bir şeyler konuşup gülüyorlardı. Gerçekten siz nasıl bir şeysiniz. Eda güzel kızımı da ayarttı.
Çiçeklere bakıp "Hadi siz içeriye geçin!"dedim.Beğenmiyoruö desem büyük yalan olur. Ama onun için giymedim, yakışıyor diye giydim. Bunlar yakışıyor diye beni kandırmış olabilir mi? Ahh sizin yüzünüzden paranoyak oldum!
Herkes içeriye geçmişti. Ben de çiçekleri ve çikolatayı alıp odaya götürmüştüm. Dışarda atıştıran kar bahçeyi tam bir kış bahçesine çevirmiş, sokak lambaları sarı ışığı her bir yere yayarken derince nefes aldım ve diğer odaya doğru yürümeye başladım.
Herkes koltuğa oturmuş hoş geldin, nasılsın, kıyafetin çok hoş cümleleri ile başlamıştı. Kapının girişinde dururken gözüm annem ve babamı aramıştı. Evet annem ve babam yoktu ve şu an beni Tayfun amca da isteyeceklerdi.
Hamza ile ortak yanımız buydu...ikimizinde ailesi yok ve ikimizide başkaları isteyecek ve verecekti. Belki de bize bu denli düşkün olması bundandı. Şahsen biriyle evlenip neden sorumluluk alayım, bir de sevmediğim biriyle...
