Bizim silahımız vardı. Benim elimde fırça ve paletten onun ise sahiden silahı vardı.
Çizime zarar verme kaç yıldan başlar bilmem ama cezan sadece bir gece...bir gecen bana ait
“Kim bir hayra delâlet ederse onu işleyen gibi ecir alır.” (Beyhakî)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
9.Bölüm (Mihre'nin midesinde gastrit var!!!)
Demek ha bu güzel pirensesbizim oğlanı üzmüş hemi?
Aslında merak ettiğim diğer konuda neden hala başkasının olmadığı? Çünkü babaannesi hala ona kız arıyor ve en son iki torun için teklif sunmuştu.
Akşam karanlığı olmuştu ve eve haber verip bugün Hatice ile kalacağımı söylemiştim. Hatice ile asla toplantıya uygun olmayan tipimizle odadan çıkmıştık. Çizimin taslağını atıp sonunda sohbetler ederek ilerletmiştim.
"Hatça, peki neden hala yalnız? Nenesi ona kız arıyor ve illa ki birileri çıkmıştır"dedim. Aslında aklımda olan şey hala o kıza aşık olmasıydı. Evet olabilir ya belki unutmamıştır...onun yasını tutuyordur"dedim. Fakat Hatice ileriye bakarak "Nihh orada! Mihre o esmer.....Ahh inanmıyorum orada! Nasıl ha baksana saçım başım nasıl? Of ben odaya dönsem iyi olur bugün hiç özenmedim!"diye kolumdan tutmuş beni sarsıyordu. Kız dur! Göz devirerek"Saçmalama her halinle beğensin! Yürü hadi önden bak baban sana el sallıyor "dediğim de babası ve o esmer arka arkaya duruyordu.
Ayakları zemine yapışmış gibi olduğu yerde kaldığı sırada gülerek başımı kaldırdım ve o an karşımda onu gördüm... merdivenler de iniyordu...siyah bir takım giyip siyah bir gömlekle tamamiyle mavi gözlerini ortaya çıkarmıştı. Jilet gibi duran takımı, kolunda parlayan saati ve düzenli saçları ile içerdeki kızı pişman etmeye gider gibiydi.
Yüzündeki ukala ifade ile ona vay be bakışı attığımı ben bile yeni anlamıştım. Yine de gülümseyerek "Sanırım birileri silahı çıkarınca daha az vahşi duruyor"dedim. İçten içe sırıtırken bana doğru bir kaç adım atmaya başlamıştı. Gelme vallahi bayılırım! Açılmış gözlerim ve kırpıştırdığım kirpiklerim ile bakıyordum. Tam karşımda durdu ve "Tayt gitseydim vahşiliğim hiç kalmazdı...sanırım"dediği anda o şaaak sesi sulağıma kulağıma geldi.
Gözlerimi kapayıp gelen anı ile "Çok kötüsün"dedim ve yürümeye başladım. Fakat gelen kıkırtı sesi ile birden duran ayaklarım ile beynim bile şaşırmış dur komutu vermişti. Kollarımı birbirine bağlayıp bilmiş halde ona döndüm ve "Birileri şaka yapmayı ve buna gülmeyi öğrenmiş...hayırdır bu neşenizi neye borçluyuz?"dedim. Aslında soru bu değildi. İçerdeki yüzünden mi neşelisin? Demekti.
Tamamen ona dönmüştüm. Aslında soruyu anlamıştı çünkü yüzündeki o garip ifade bunu net açıklıyordu. Hala unutamamış ve şu an mutlu durmaya çalışıyor. Mesleğin için seni terkeden kızın arkasında üzülmek mi? Ah gerçekten çok sinir bozucu!
Ona sadece tebessüm edip "Ben önden gidiyorum"dedim ve yürümeye başladım. Bunu bir kere yaşadım ama olmadığı için de mutluydum. Çok ciddiydik. Ailesi benim okumamı ve kardeşimi istemedi ve ben de bunu red ettim. Gözde yoksa ben de yokum. O sebeple evlilik benim için sadece hayal oldu.
