BÖLÜM 28: "TUTSAK ZİHİNLER"

26 3 2
                                    

Oy vermeyi ve yorumlarınızı benimle paylaşmayı unutmayın, keyifli okumalar!

Cem Adrian - Beni Affet Bu Gece

Cem Adrian – Biz Senle

Cem Adrian – Ben Seni Çok sevdim

Emre Aydın - Her Şey Biraz Hala Sen

Pera – Biri Vardı

Ali Atay – Belki

Another- One Last Goodbye (Final bölümü gelsin de paylaşayım diye yıllardır beklediğim o şarkı. Çok seviyorum, çok kıymetli...)

-FİNAL-

BÖLÜM 28: "TUTSAK ZİHİNLER"

Bir gün bir rüya görmüştüm. Hayallerimin ötesine uzanmış, beni de içine çekmişti. Koşa koşa gitmiştim o rüyanın peşinden ve uyanmak istememiştim. Uyanırsam sanki her şey yok olacaktı. Bu denli bir rüyadan vazgeçmek aptallık olurdu, o yüzden hiç uyanmak istememiştim.

Sonra o rüyayı bir daha hiç göremedim; uyandığım için bir daha göremeyecek, o anları bir daha yaşayamayacaktım. Bir daha o rüyayı görmediğim yetmezmiş gibi kâbuslarım başlamıştı. Kaçmak isterken kendimi her defasında o kâbusta bulmuştum. Uyanmak istemiştim, uyanırsam bu kâbustan kurtulurdum.

Kâbuslarım bitmek bilmiyordu ve her gün benim için büyük bir korkuyla başlıyordu. Kâbuslarım hep aynıydı, sonu hiç değişmiyordu. Sessizce döktüğüm gözyaşlarım, boğazıma dizdiğim haykırışlarım benim en büyük acizliğimdi ve ben bununla yaşamaktan şimdiden nefret etmiştim. Her an yaşadığım bu korku beni aciz bırakırken, kendimi çok güçsüz hissediyordum.

Güzel bir rüyadan uyanmamak için direnirken, kâbuslarımda gözyaşları içerisinde uyanmak istiyordum.

Hiçbir şey istediğim gibi olmuyordu ama. Ve ben bu tezatlık içerisinde yeni bir güne uyandım. Odayı aydınlatan güneşle birlikte yeni bir gündeydik. Yüz on dördüncü güne uyanmıştık. Saatler sonra yüz on beşinci güne uyanacaktık. Zaman ne hızlı geçmişti.

"Günaydın," dedim.

Karşıma çıkan suret, kalbimin iyileşeceğine dair ilk umut kırıntılarını bana inandıran adamdı. Gerçek sevgiyi ilk kez gördüğüm, kalbimi ilk kez hızlandıran ve aşkı ilk kez hissettiğim. İlklerimin her şeyi olan adam karşımdaydı.

Kâbus gördüğümü tekrar anlamıştı. Rüyalarımda sayıkladığımı söylemişti bana bir keresinde. Ne dediğim anlaşılmıyormuş ama bariz bir korku varmış üzerimde hep, öyle demişti. Yüzümdeki en sahici gülümsemeyle kocaman gülümsedim.

"Günaydın," dedim mutlulukla. Gözlerim her şeye rağmen onu gördüğünde ışıl ışıl bakmaktan hiç vazgeçmiyordu.

"İyi misin?" diye sorduğunda sesi durgundu. Bana yaklaşıp yanıma oturduğunda gözlerinde kendimi gördüm. Eli saçlarıma ulaştığında ve başımı usulca okşadığında eli hep orada kalsın istemiştim.

"İyiyim," dedim. Gözleri kuşkuyla baktı. "Ne zaman kalktın?"

"Çok olmadı," dedi. Uyumak istemedikçe uyuyakalıyordum ve bundan nefret eder hale gelmiştim. O hep benden sonra uyuyor ve benden önce uyanıyordu. Gözlerim çoğu kez uykusuzluğa dayanmak istiyordu fakat bazı gecelerde buna yenik düşüyordum.

"Bugünü gemide geçirelim mi?" dediğinde parmakları yüzümü okşamaya başlamıştı. Gülümsediğimde gözleri gülümsememe takıldı. "Beraber vakit geçirelim."

TUTSAK ZİHİNLER |TAMAMLANDIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin