Sonsuz olduğu düşünülen bir okyanusa şeytanın son parçası düşmüş derler, bunun sonucunda o parçanın suya değdiği an yok olduğunu anlatırlar. Bundan çıkarmamızı bekledikleri ders ise kötülüğün her zaman kaybedeceği olurdu.
Herilas'ın dünyaya düşen pa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli Okumalarr !!!!!!
🔥
Bir savaşı başlatıp küllerini tüm dünyaya dağıtmıştım. Bundan öncesinde ben olmaktan çıkmış, bundan sonrasında ise abim tarafından bana geri verilen duygularla kararlar verecektim. Herilas'ın sesi artık bedenimde yoktu, her ne yaptıysa artık onu duyamıyordum.
Tüm ipler artık benim elimdeydi.
Onun elinde ise hâlâ yaşamı taşıyan kalbim duruyordu. Simsiyah sivri elleri sıkıca tutuyordu kalbimi, kaynağı belirsiz asla durulmayan kan ise damlayarak yerdeki toprağa bulaşıyordu. Kalbimin yokluğu Herilas'ın yokluğu demekti, şuan o yoktu.
Kalbimin yokluğunun bıraktığı boşluğu ise abimin bana olan güveni doldurmuştu.
Duygularım benimleydi.
Titanlar bana yol açtı, kuşatılmış kaleye bakarak ilerlemeye başladım. Attığım her adımda tutsak edilmiş askerlerin sayısı daha da artıyordu. Onlardan istediğim de buydu, onlara saldıran kişilere saldırıp boyun eğen kişileri ise tutsak etmeleriydi. Dışarıdaki askerler saldırdığı için dışarıda kan gövdeyi götürüyordu. Kalenin içinde ise fazla kan yoktu, kandan çok esir edilmiş askerler vardı.
Çıplak bedenim için bir Titan bana bir pelerin getirdi. Sessizce pelerini aldım ve bedenimi örttüm. Kırmızı bir pelerindi, yanlarında ise altından işlemeler vardı. Adeta Selen'e ait olduğunu bağırıyordu pelerin.
Bir Titan yanıma yaklaştı. Kadın Titan fazlasıyla azdı ama aralarında bir güç dengesi vardı. Savaş esnasında fark ettiğim en önemli şeylerden birisi de buydu. Kadın Titanlar daha güçlüydü, bedenleri diğerlerine göre daha yapılı duruyordu.
Yanımda durduğunda saygıyla eğildi, kafasını kaldırdığında bir elini karın bölgesine bastırdı ve diğer elini ise ters tarafı tenine gelecek şekilde bel boşluğuna bastırdı. "Seni dinliyorum." dedim soğuk bir sesle.
"Kale kuşatıldı, Selen ise zorluk çıkarmaması adına direkt zindana atıldı."
"Peki Manor? O da zindanda mı?" dediğimde Titanın kaşlarını çattığını gördüm, duruşunu doğrulttu ve yeniden bana odaklandı.
"Yolumuza çıkıp bize saldıranları öldürmemizi istemiştiniz." dediğinde Manor'un kaderi gözlerimin önünde canlandı. Kısa bir süre içinde onunla konuşabilmiştim sadece, zaman bize bu kadarını tanımıştı ve bu yüzden de onun hakkında pek bir düşünceye sahip olmamıştım. Ne kadar kötü bile başlasak aslında o kadar da kötü değildi.
