Sonsuz olduğu düşünülen bir okyanusa şeytanın son parçası düşmüş derler, bunun sonucunda o parçanın suya değdiği an yok olduğunu anlatırlar. Bundan çıkarmamızı bekledikleri ders ise kötülüğün her zaman kaybedeceği olurdu.
Herilas'ın dünyaya düşen pa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔥
(Keyifli Okumalar!)
Bedenimin boşlukta olduğunu hissediyordum, bulunduğum yeri kavrayamıyor hatta akıl bile yürütemiyordum. Sanki boşluktaydım, bedenim ile hiçbir şey temas etmiyor gibiydi. Bu his midemi bulandırmaya başladı, gözlerimi açacak gücü aradım kendimde.
"Sonra ben de ona dedim ki 'Gelecek bile geçmişe yeniliyor, geçmişi fazla hafife alma.' ama bana güldü, inanabiliyor musun?"
Etraf karanlıktı, tanıdık gelen bir kız sesi kulağımı dolduruyordu. Gözlerimi açmak için kendimi zorladım ama işe yaramadı, bedenim hareketsiz dururken sesleri dinlemeye devam ettim.
"Lori, sana demedim mi şu hocayı bırak diye? Seninle şakalaşıyor sadece, amacı seni korkutmak." İlk ismi duyduğum an konuşan kişilerin Lori ve Mori olduğunu anladım. Garipti çünkü en son arenadaydım.
Nona ve Robert ile birlikte Gilbert'ın takımına karşı savaşıyorduk, ardından da kazanmıştık ama bir sonraki tura tek başıma çıkmıştım. Sonrası ise tamamen ateşlerden ibaretti, arada kalmıştım. Gözlerimi tekrardan açmaya çalıştım ama yapamıyordum.
"Aida yine derin bir uykuda, Eğitmen Lu'dan azar yiyecek." Eğitmen Lu mu? Aylar önce ölen eğitmenden mi bahsediyorlardı?
Aniden gözlerimi açtığımda sanki bir kabustan uyanmışım gibi derin nefesler alarak soluklanmaya başladım. Sanki uzun zamandır boğuluyordum da yeni sudan çıkmışım gibiydi, üstelik hiçbir şey yoktu.
Hızlıca doğruldum ve avuç içlerimi yatağa bastırdım. Etrafa korkarak baktım; Kaos Akademisi'ndeki odamdaydım, üzerimde ise nefret ettiğim o mor gecelik vardı. Şaşkınlıkla odaya baktım, Mori ve Lori bana gülümseyen bir surat ile bakıyordu. Bakışlarını anlamadım, üzerimdeki ince çarşafı kenara çektim ve ayaklarımı yatağın kenarından sarkıttım.
"Nasıl geldim buraya?" dediğimde ikisi de birbirine baktı, ardından bana geri döndüler.
"Ne nasıl?" dedi Lori, Mori de ona hak verirmiş gibi kafasını salladı.
"Burada değildim, Düzen Akademisi'ndeydim." dediğimde Lori kıkırdamaya başladı.
"Canım Aida, zenginlik hayalleri kurduğunu biliyordum ama bu kadarı da biraz fazla değil mi? Düzen Akademisi'nde ne işin vardı? Oranın yanına bile yaklaşamadık." dediği an bedenimi endişe ele geçirdi. Hızlıca yataktan kalktım ve yanlarına gittim, ikisi hâlâ şaka yaptığımı zannediyordu.
"Eğitmenler ölü bulunduğu için beni Düzen Akademisi'ne gönderdiler mühür alabileyim diye, hatırlamıyor musunuz?"
"İkinci bir mührü kimse alamaz ama canım Aida." dedi Lori, hâlâ şaka yaptığımı zannettiği için kıkırdıyordu. Dediği şeyden sonra bakışlarım sağ koluma düştü, kolumu kaldırıp üzerindeki geceliği yukarıya sıyırdım. Gördüğüm şeyden sonra bir adım geriledim, bu nasıl olabilirdi?
