GÖKKUŞAĞI

25.bölüm

Keyifli okumalar

Kartal'ın ittirmesi ile sendeledi kadın. Zeynep ise hızlı hızlı adımlıyordu. Odadan çıktığı gibi zeynep'in arkasından koşmaya başladı.

Hersey mahvolmuştu. Biraz daha hızlanmasıyla gördü kızı.

"Zeynep" diye seslendi. Durmadı zeynep.kartal yetişmişti sonunda, kızı kolundan tutup çevirdi.gordu şeyle daha da kahroldu. Zeynep'in o yeşil gözleri buğulanmıştı.

"Zeynep beni dinle "hicbirsey demiyordu Zeynep diyemiyordu. Boğazına düğümlendi kelimeler. Acı vardı sadece içinde can yakan bir acı.

"Bak nasıl göründüğünü biliyorum ama inan bana öyle değil"

"Özel hayatınız beni ilgilendirmez, şimdi kolumu bırakın, alkım ve yalım bey de dışarı cikmislar onu haber vermek için gelmiştim"dedi Zeynep buz gibi bir sesle.

Kolunu kartal'dan kurtarıp hızlıca salona doğru girdi.

"Allah kahretsin" diye feryat ediyordu kartal resmen. Nasıl aciklayacakti şimdi ne diyecekti kıza. Oda zorla salona döndü. Gözleri zeynep'i aradi ama hiçbir yerde göremedi. Gözü alkim ve yalım'a takıldı.yanlarina doğru gitti.

"Kartal abi iyi misin ?"

"İyiyim abim " dedi zorla gülümseyerek.

Salona giremedi Zeynep dışarı zor atmıştı kendini.nefes almaya ihtiyacı vardı. Sonra Omzuna dokunan el ile irkildi.

"Zeynep iyi misin?"arkasını dönmesiyle barın'a sarılması bir oldu ve gözlerinden yaşlar akmaya başladı.

"Ne oldu ? Ağlama anlat hadi"

"Barın ben..."diyip tekrar ağlamaya başladı.sonra herseyi barın'a anlattı. Barın sakince dinliyordu onu.

"Belki yanlış anladın zeynep ,dinleseydin önce"

"İçimdeki o suphe gitmiyor Barın, zaten ben ve o hayal gibi " dedi acı bir tebessümle.

"O ne demek ya ,saçmalama "

"Barın ne yaşadığımı bildiğini biliyorum. Alkım'a anlatırken Duydun."

"Zeynep ben..." Evet barın duymustu ama zeynep yada alkım'a bunu söylememişti.

"Sorun yok sen benim dostum'sun"diyip sarıldılar.

"Canım benim ,hadi toparlan alkım seni böyle görmesin hadi" Zeynep biraz daha sakinlesmisti.sonra barın ile salona döndüler.

Aksam bitmek üzereydi. Çoğu davetli gitmişti ve mavi ise Ayşe sultanın kucaginda en derin uykusundaydi. Artık sadece aile bireyleri kalmıştı.

"Hadi bakalım artık, bizlerde evlerimize gidelim " dedi Emel hanım.mavi ve Yalın bu gece kartal'larla kalacaktı.

Salondan cikmislardi. Arabalara doğru gidiyorlardı. "Zeynep sen bizimle gel daha rahat edersin " dedi Aslı. Neriman hanım ve yakup beyi Yalın götürecekti eve.

"Yok canım zahmet vermeyim ben artık"

"Git kızım biz Ayşe Hanım'ı evine bırakacağız yolumuz uzun." Dedi Emel hanım.zeynep şehir içinde bile uzun yolu sevmezdi.

"Tamam ozaman " diyip arabaya bindi. Kartal ise hala kendine kızıyordu. Zeynep'in gözlerinde hala kızarıklıklar vardı.

"Zeynep, ağladın mı sen ?"diye sordu Aslı

"Yok canım, bir ara dışarı çıkmıştım gözüme birsey kaçmış olmalı"

"Anladım. Zeynep sende gelsene bize biraz sohbet ederdik"