Siz: Telefon numaranızın rüyamda ne işi var?
05**: kimsin sen?
.
.
Rüyalarını hatırlayan biriysen ve bu sefer bir telefon numarası görürsen ne olur?
.
Merakına yenik düşüp numaraya mesaj atarsan ve o kişi ünlü bir oyuncu olursa?
.
.
Romantik #1👑
G...
Aslında planladığım bölüm bu değildi ama içimden bir ses bunu yazmam gerektiğini söyledi. Kısa ama güzel bir bölüm oldu bence, inş olmuştur da.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar...
Aile neydi? Bir aile olmak neydi?
Küçükken unutmak zorunda olduğum bir şeydi, aile. Beni mecbur bıraktığı bir şeydi bu. Anne ve babam benim için zihnimin bir köşesinde olan, unutulan insanlardı. Evet, belki ben onları unutmak istememiştim ancak...unutmuştum işte.
Bir yetişkin olarak konuştuğum tek yetişkinler Emir anne ve babası ayrıca iş yaptığım insanlarıydı. Şimdi ise sevdiğim, aşık olduğum adamın ailesi ile tanışmak için hazırlanıyordum.
Bu beni heyecanlandırırken bir yandan da buruk hissettiriyordu çünkü benim tanıştırabileceğim kimse yoktu. Hayrı, bu kıskançlık değildi bu sadece bir özlemdi. Onları özlüyordum, onları çok özlüyordum.
Oysaki daha dün ziyaret etmiştim onları. Evet, olabildiğince onları görüyordum. Yine de konuşmak yerine sessizliğimden beni anlasınlar istiyordum. Çünkü onlar annem ve babamdı, beni sessizliğimden anlarlardı.
Belki de büyümüştüm ancak hala babasına sarılmadan uyuyamayan o kızdım ben. Evet büyümüştüm ancak annesi ile vakit geçirmek için kılıktan kılığa giren o kızdım ben.
Büyümüştüm ancak onlar yoktu.
Gerçekten neredelerdi?
Beni bırakmalarına değmiş miydi? Değsindi, çektiğim tüm acılara lütfen değsindi.
“Anne” demiştim “Ben birini çok seviyorum.” diyerek ona Savaş’ı anlatmaya başlamıştım. Dakikalarca anlatmıştım, yıllar sonra ilk defa gerçek anlamda onlarla konuşmuştum ve konuştuğum şey ise sevdiğim adam olmuştu.
“Biliyorum benimle olsaydın bana sarılır beni tebrik ederdin ama anne... şimdide sarılsana bana. Hissetsem ya seni... olmaz mı? Gerçekten...çok özledim. Anne çok özledim.” içimde tutamadığım özlemim dudaklarımdan taştığında babama dönmüştüm.
“Biliyorum beni çok kıskanırdın...şimdide kıskansan? Sarsan beni kollarının arasında saklasan?” kısa süre sonra gözyaşlarımı tutamamıştım. Dün ise yaklaşık 2 ay sonra rüya görmüştüm. Evet, onları görmüştüm. Galiba beni en çok duygulandıran şey bana sarılmalarıydı.
“Güzel kızım.” diyerek saçlarımı sevmiştim annem. “Çok büyümüşsün birtanem. Çok güzel olmuşsun.” diyerek bana sarıldığını hatırlıyordum. İlk defa gördüğüm rüyaları unutmadığım için şükretmiştim. Sanki o an rüya değildi...o kadar değildi ki ona sarılışımın izlerini hala bedenimde hissediyordum.
Belki de zihnimin bir oyunuydu, bu.
Sonra babamla sarılmıştım. Yeşil gözleri ile bana gülümsemişti. Öyle bir gülümsemişti ki her şeye bedeldi. Beni kolları arasına çekmiş kokumu içine çekmişti. Yüzümü babamın boynuna yasladığımda gülmüştü. Hatta bu huyumu çok sevdiğini bile söylemişti.
Sonra ise saçlarımı sevmiş beni sıcak kollarının arasında tutmuştu. Öyle bir tutuyordu ki onun bu halini gören biri yeni doğan bir bebeği tutuğunu dahi sanabilirdi. “Bebeğim benim... güzel kızım...seni çoook seviyorum biliyorsun değil mi birtanem?” şefkat dolu sesi ile ağlamak için zor durmuştum.
“Ve çokta kıskanıyorum.” diyerek devem ettiğini hatırlıyordum. O an hüngür hüngür ağlamıştım ancak babam devam etmişti.
“Çok özür dilerim meleğim. Seni onlardan koruyamadığım için çok özür dilerim bebeğim. Çok özür dilerim, birtanem.” başımı olumsuz anlamda sallayarak susmasını istemiştim çünkü onun suçu değildi.
“Artık hep gül bebeğim tamam mı? Artık hep mutlu ol.”
Rüyamın her detayı benim ağlamam için başka bir sebepken ilk defa bu kadar huzurlu hissettiğimi de fark etmiştim. Bu huzur daha çok bir yapbozun tamamlanmış parçalarına aitti. Belki de beni duymuşlardı bilmiyorum ancak bu rüyayı asla unutmayacağımı biliyordum.
Şimdi aynaya son kez bakıyor bir anne ve babayla tanışmaya gidiyordum. Ancak onların karşısına sadece oğullarının sevgilisi olarak değil Aslı ve Mete’nin kızı olarak da çıkacaktım. Ve bunu uzun süre sonra ilk defa gerçekten hissetmiştim.
Evet bitti nasıldı?
Küçük duyurularım olacak,
•Yarın final yapıyoruz ve size belirli bir bölüm saati maalesefki söyleyemem çünkü ilk olarak benim kitapla vedalaşmam gerekiyor.
•ilk özel bölümü finalden 1 saat gibi bir süre sonra atacağım.
Ben kaçıyorum o zaman
Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın Seviliyorsunuz ♡
