HAYALPEREST/ Texting

5.9

Ben geldimmm naber tavşanlarım?

İyi okumalar...

Sinan Yalçın....

Hayat bir yaşam çizgisiydi, bir duyguydu, bir nabızdı. Hayat her şeye rağmen yaşamaktı. Şimdi ise bir insandı.
Daha 3 ay önce bana yıllardır fark etmediğim duyguları fark ettiren bir insandı. Kollarım arasında uyurken onu izlemek hobi haline gelmişken aklım bundan 3 ay önceye gitmişti.

Aniden bana trip atmaya başlayan Sena ile bu zamana kadar hissetmediğim bir şey hissetmiştim. Bunu yeni öğreniyordum, bu aşktı. Onunla konuşmadığım bir gün bana cehennem gibi geldiğinde bunda bir yanlışlık olduğunu fark etmiştim ancak bu hissi durdurmakta istememiştim.

Belki de bu yaptığım en doğru şeydi.

O tatilde eğer sarhoş olup hislerini bana söylemeseydi de inkar ettiğim ancak bir gün kabul etmek zorun kaldığım duygular yüzünden ben ona tüm hislerimi açardım. O sadece bu süreci hızlandırmıştı.

Sena’ya onun düşündüğü gibi asla kız kardeşimmiş gibi bakmamıştım ancak arkadaş olarak gördüğüm konusunda hep haklıydı. Evet, onu kız kardeşimmiş gibi düşünmem gerek zamanlar olmuştu ancak bunların çoğu zorunluydu. Genellikle flört ettiğim kadınlarla iletişimim kesildiğinde onu sebep olarak gösteriyorlardı. Eğer onun telefonuna kafama göre girip o kişileri engellemesiydim büyük ihtimalle dm kutusu ona gereksiz ithamlarda bulunan kadınlarla dolu olacaktı.

Dürüst olmak gerekirse çapkın biriydim yani en azından kollarım arasında uyuyan kadına kadar bu böyleydi. Ve o kadınların sayısı her arttığında daha fazla uğraşmamak için gerçekte öyle olmasa bile ondan kız kardeşimmiş gibi bahsetmiştim.

Bu belkide yaptığım en güzel hataydı çünkü ona olan hislerimi fark ettiren büyük bir etkendi.

O gün müptelası olduğum dudaklarından ayrıldıktan sonra ayılması için sert bir kahve almıştım. Kendine geldiğinde ise sanki saat sabaha doğru gelmiyormuş gibi tüm dürüstlüğümüzle konuşmuştuk. O gün tüm gece vakit geçirmiş sabaha karşı eve dönmüştük.

Tabi evde Melis’in yaşadığı kriz bizim için çok sarıcı olmuştu. Melis'i tanıyan herkes güçlü bir kadın olduğunu duruşundan dahi fark ederdi oysaki bu duruşun altında birçok acı yatıyordu. Bunu o gün öğrenmiştik ve şahsen ben unutabileceğimi sanmıyordum. Melis’in çığlıkları kulağımda uzun bir süre yankılanmış, orada izlerini bırakmıştı.

Melis’in kriz sonrası evine dönmek istemesi soncu tatili bitirmiş evimize dönmüştük. Tabi bu sırada birçok zorluk yaşamıştık ama sonunda her şey bitmişti. Zaten olması gereken de buydu.

Buraya döndüğümüzde ilişkimiz gerçek anlamda başlamış olsa da Sena abisine bunu nasıl açıklayacağını bilmediğini söyleyerek ilişkimizi gizli tutmamız gerektiğini söylemişti. Bu benim için sorun değildi ancak Çağrı’nın sevgimden emin olursa bize sataşmak dışında bir engeli olmayacağını biliyordum. Zaten büyük ihtimalle aramızdaki çekimi geç fark eden tek kişi de bendim. Bu da benim en büyük salaklığımdı.

Sena'nın hareketlenmesiyle daldığım düşüncelerimden ayrıldım. Anlayamadığım birkaç şey mırıldandıktan sonra zorlukla gözlerini açmıştı. Ben ise onu bu sıralar yüzümden düşürmediğim gülümsemem ile izlemiştim.

“Sinan?” sanki ben olduğumdan emin olmak ister gibi ismimi seslenmesiyle anlını öptüm. “Efendim sevgilim?” olabildiğince yumuşak çıkarmaya çalıştığım sesim ile gülümsedi ve kollarını boynum sararak tekrardan uykulu haline döndü. Bu hareketine gülerek onu daha sardım.