Yeni Yol

Doktor

Rex'in planı ruh parazitlerinin inine girip o makineyi imha etmekti. Babası böyle bir riski almak istemiyor, ülkeyi kargaşadan uzak tutmaya çalışıyordu. Davalar görülmeye başlamış bir hafta sonra ailemin çıkacağı mahkemeye hazırlanıyorduk. Rex bütün imkanlarını seferber etmiş ailemin aklanması için her yolu deniyor; bense bu arada hem onların çalışmalarını yakından takip ediyor bir yandan da tedavimi görüyordum.

Bir elinde incelediği kağıtları tutan Rex, bir eliyle alnını ovuyorken gözüme fazlasıyla sıkıntılı geldi, yanına gitmek için adımlarımı hızlandırdım.

"Çok yordun kendini bence biraz dinlenmen iyi olur." Bakışlarını yüzüme çevirdiğinde gözlerinden ne kadar uykusuz ve yorgun olduğunu anladım. Ailemin kurtuluşu için gösterdiği çaba ona olan hayranlığımı artırıyor, hiç tatmadığım duygularla aşina oluyordum.

"Çalışmam gerekiyor Kaylee, bir yerlerde açık vermeleri gerekiyor. Bu kadar yalan kusursuz olamaz, hatalarını bulduğumda bu haftaki dava için daha fazla şansımız olacak."

Aslında ailemi kurtarmaya yetecek kanıtları bulduğunu söylemişti; avukatları, devlet sırlarını sattıklarından dolayı karanlık varislerinin ailemin aldıklarını iddia ettikleri paraları gösteren belgeleri incelediklerinde, hesapların sahte olduğu bilgisine ulaşmışlardı. Bunun gibi sahte olan birkaç evrak daha bulunmuştu.

"Geçen gün bulduğunuzu söylediğiniz belgeler yetmez mi Rex?" Gözlerimdeki korkuyu görmüş olmalı ki sandalyesinden kalkıp tam yanıma gelip ellerimi tuttu, aramızda en az yirmi santim boy farkı olduğundan başımı kaldırıp gözlerinin içine baktım. Orada görmeye çalıştığım netlik yoktu, tıpkı benim ona baktığım gibi kendinden emin olmayan gözlerle bana bakıyordu.

"Kaylee, bulduklarımız şüphe uyandıracak evet ama aileni aklamaya yetecek daha sağlam bir şey bulmalıyım." Derin bir nefes alıp tekrar yüzüme baktı.

"Bana bu şekil bakma, böyle bakınca tüm dünyayı başlarına yıkmak istiyorum." Cümlesinin sonunda beni kendine çekip sıkıca sarıldı. Çok yorgundum, yorgunluk bedenimde değil ruhumdaydı. ailem kurtulamayacak mıydı? 16 yıllık eziyetin sonuna geldik sanıyordum. Rex düşüncelerimi okumuş gibi sırtımı okşarken kulağıma sakin, güven veren sesiyle fısıldadı.

"Bir yolunu bulacağım Kaylee, ailen yanında kalacak sana söz veriyorum, bir daha ayrılmayacaksınız."

Hâlâ kollarındayken bende onun kalbine doğru fısıldadım.

"Sana güveniyorum." Gerçekten ona inanıyordum. Söz verdiyse tutardı, ailem yanımda olacak, günler sonra onları görecek bir daha asla ayrılık söz konusu olmayacaktı. Tüm endişelerimi alıp götürmüştü bir sözüyle. Onu hiç bırakmayı istemesem de ayrılmamız gerektiğinden kollarımı ondan kurtardım.

"Yemek yiyelim prensim, açken ailemi kurtaracak bilgiyi görseniz bile fark etmemenizden endişeleniyorum."

Yapmaya calıştığım espri ortamdaki ağır havayı dağıtmak içindi. Söyledikleri beni rahatlatmıştı. Onun da üzerindeki gerginliği atması adına yaptığım girişim sonuç vermiş olacak ki Rex beni kahkahasıyla ödüllendirdi.

"Emredersiniz prenses, yemek salonuna geçelim, lütfen önden buyurun."

Hiç adetim olmamasına rağmen kibirli bir prenses gibi yürümeye başladım. Arkamı dönüp ona baktığımda kafasını sallayıp bana gülüyordu.

Yemek bittikten sonra Rex benim için bir özel bir doktorun geleceğini bir saate kadar hastane odasına dönüştürdüğü odada olmam gerektiğini söyledi. Onaylayıp odama gidecekken beni durdurdu.

"Kaylee buraya gelecek doktoru tanıyorsun sana nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama..."

Konuşurken yaşadığı gerginlikten gelecek kişinin kim olduğunu anladım. Brice. Elbette çok yetenekli bir doktor, aynı zamanda beni hasta eden planın bir parçası olduğu düşünüldüğünde mantıksız gelmiyordu.