Yetişkin iceriklidir!!!
"Her şey güzel bir rüyadan mı ibaretti sadece?" Diye sordum çatallı bir sesle. " Her şey buraya kadar mıydı?"
Ağırca yutkunurken, " bizi bu hale getiren sensin." Dedi net bir şekilde." İkimiz için artık bir son yok. " Bakışla...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
9. Bölüm:"Resim Sergisi"
Göz kapaklarımı araladığım gibi ellerimle yüzümü avuçlayıp derin bir nefes alıp verdim ve çok geçmeden uzandığım yataktan kalktım. Banyoya geçip her zaman ki günlük bakım işlerimi hallederek dolabımdan çıkarttığım siyah düz elbisemi üzerime geçirdim. İnce askıları, göğüs ve sırt dekoltesi ile oldukça hoş görünüyordu. Ayrıca siyah rengimi açmıştı. Zaten beyaz bir tene sahiptim. Şimdi hem gözlerimi ortaya çıkartmış hem de bedenime yapışarak hatlarımı az biraz ortaya çıkartmıştı.
İşaret parmağımı şakağıma dayayarak bir süre aynanın karşısında kendime baktım. Uzun uzun düşündüm. Başka bir şey giymeye üşeniyordum. Ancak üzerimde ki elbiseyi de giymeli miyim diye düşünemeden edemedim. Sonra tüm düşüncelerimi kapının önündeki çöp kutusuna attım.
Önemli olan içime sinmesi idi. Ve üzerimdeki tek parça içime gerçekten fazlası ile sinmişti. Bu yüzden daha fazla kafa yormadan giyeceğim çizmelerimi ve kabanımı da hazırlayıp tekrardan aynanın karşısına geçtim. Bu kez saçlarımı düzeltmiş, hafif bir makyaj ile yüzüme renk vermiştim. İnsanların içinde solgun görünen bir yüzle gezmek istemiyordum.
Sahi ben size demeyi unuttum değil mi? Hazır aklıma gelmişken hemen söyleyeyim sizlere. Sonra bana kızmayın olur mu? Şimdi siz niye bu kadar hazırlanma telaşına girdiğimi az çok merak ediyorsunuzdur. Ben dün Ali Kerem'in telifini reddetmiştim. Ancak gece başımı yastığıma koyduğumda sergiye gitmek istediğimi hissettim. Ve hemen kararımdan vazgeçtim. Ali Kerem'de vazgeçtiğimi bilmiyordu.
Eğer bugün onunla Asiye'nin sergisine gidersem büyük ihtimalle onunla eskisi gibi olmak isteyeceğimi düşünecekti. Ki o beni hayatında ki bir parça olarak değil çocukluğunu güzelleştiren bir renk olarak görüyordu. Daha fazla uzatmanın anlamı yoktu. Yine onunla arkadaş olursam duygularımı da anlamayacaktı. Yaptığım en ufak bir şeye mana yüklemeyecek ve beni arkadaşı olarak görecekti.
Ben mi?
Ben, onu uzaktan uzağa sevmeye devam edecektim. Zaten hep öyle yapmıştım. Çocuktuk, sevdim. Ergenlik dönemine girdik, yine onu sevdim. Yurt dışına çıktı, yine sevdim. Büyüdüm, geri döndü ve ben hala onu olduğum yerde sevmeye devam ediyordum. Benim sevgim basit değildi. Yeri geldiğinde bir şehri ateşe verecek güce sahipti.
Ancak bir kusuru vardı sadece. Karşılıksızdı. Sevgimin onda bir karşılığı yoktu. Olsaydı eğer bir arkadaştan daha fazlası benimle olmak isterdi. Ama o sadece benim yakın arkadaşım olmak istiyordu. Bana da tüm bu söylenenleri kabul etmekten başka bir şey demek kalmıyordu.
