Yetişkin iceriklidir!!!
"Her şey güzel bir rüyadan mı ibaretti sadece?" Diye sordum çatallı bir sesle. " Her şey buraya kadar mıydı?"
Ağırca yutkunurken, " bizi bu hale getiren sensin." Dedi net bir şekilde." İkimiz için artık bir son yok. " Bakışla...
Çünkü yorum ve oy sayısı çok az. Bu yüzden sıralamalara giremiyoruz. Giremeyince de kitaplarım olduğu yerde sayıklayıp duruyor.
Birde arkadaşlarınıza ya da çevrenize önerirseniz, çok mutlu olurum.
20. Bölüm:"İtiraf"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evdeki nikah hazırlıkları oldukça heyecanlı bir şekilde devam ederken her şeyden elini eteğini çekmiş bir gelin adayı olarak Sibel Hanım’ın isteksiz bir şekilde bana almış olduğu beyaz gelinliğe bakıyordum. Saatler sonra Ali Kerem ile resmi bir şekilde evlenecek ve bugünden sonra hayatım bir daha eskisi gibi olmayacaktı. Biz hariç çevremizde bulunan herkes fazlası ile mutluydular.
Turgut amca herkesin yıllarca konuşacağı bir düğün yapmak istemişti bize. Lakin Ali Kerem ile aynı anda bunu istememiştik. Daha çok Ali Kerem istememişti. Ben bir şey diyemeden geri çevirmişti babasının teklifini. Bende mecburiyetten ona ayak uydurmak zorunda kalmıştım.
Oysa en büyük hayallerimden biriydi onunla evlenmek ve herkesin konuşacağı bir düğün yapmak ama olmamıştı. Onun rızasının olmadığı bir evlilik yapıyordum. Bu gerçek kadar acı bir şey yoktu. Eğer beni gerçekten sevseydi bugün dünyanın en mutlu gelini olacaktım. Lakin o beni sevmemeyi tercih etmişti.
“Ama sen daha giyinmemişsin?” Duyduğum sesle beraber iç çektim. Leyla odama girer girmez söylenmeye başladı.” Birazdan konuklar gelmeye başlayacak ama bizim kız daha hazır bile değil.”
Irmak Leyla’nın hızına yetişmeye çalışırken,” Duru.” Dedi.” Senin niye yüzün asık? Bir sorun mu var?”
“Bir sorun yok.” Deyip zoraki gülümsedim.” Bugün benim en mutlu günüm.”
Kızlara gerçeği anlatmamıştım. Her ikisinin yeterince derdi ve sıkıntısı vardı. Birde beni düşünüp üzülsünler istemiyordum. Zaten içinde bulunduğum durum anlatılacak bir şey değildi.
Ne kadar çok kişi mecburiyetimi duyarsa Ali Kerem’in babasının hastalığını duyması an meselesi olurdu. Ondan ötürü içimi kemiren gerçekleri kimseye ama hiç kimseye anlatmayacaktım. Onlara her daim mutlu olduğumu söyleyip durucaktım.
Zaten öyle de yapmıştım. Kızlara Ali Kerem ile evleneceğimi söylediğim zaman şoke olmuştular. Başta inanmamışlardı ama onlara o kadar çok yalan söylemek zorunda kalmıştım ki…Mecbur inanmak zorunda kalmıştılar.
