Yetişkin iceriklidir!!!
"Her şey güzel bir rüyadan mı ibaretti sadece?" Diye sordum çatallı bir sesle. " Her şey buraya kadar mıydı?"
Ağırca yutkunurken, " bizi bu hale getiren sensin." Dedi net bir şekilde." İkimiz için artık bir son yok. " Bakışla...
Yeni bölüm geldi. Keyifli okumalar. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3. Bölüm: "Örgülü"
O bir avcıydı. Bende onun izini takip eden bir av. Genelde tam tersi olur bu acımasız hayatta. Avcı avının izinden gider ve avda gölgesini bırakmadan can havli ile kaçıp kayıplara karışırdı. Bizde ise durumlar farklıydı. Ali Kerem avcıydı. Büyük bir hırsa sahipti. Avını kaybetmeye tahammülü yoktu. Çünkü kimse ona kaybetmeyi öğretmemişti. Bu yüzden avını kaybetmemek için elinden gelen her şeyi yapıyordu.
Şu ana dek elde edemediği hiç kimse olmamıştı. Bugün bunu bir kez daha anladım. O kız onun koluna girdiğinde adeta nefesim kesilmişti. Ancak çıtımı bile çıkartmamıştım. Çünkü onun hayatında herhangi bir vasfım yoktu. Ben onun için sadece evlerinde çalışan kadının kızıydım. Bazen yüzüne bakmadığı, bazen ise geceleri tek başına uyumaktan korktuğu için masallar okuduğu o kız.
Başka da bir şey değil. Annem saçlarım çok çabuk uzasın diye her gün kesintisiz örerdi. Ali Kerem'de bunu bildiği için hep bana örgülü diye seslenirdi. Açıkçası onun için sıradan ve bir o kadar da basit biriydim. Önemli olsaydım gördüğü gibi beni tanırdı. Ama o beni tanımayı bırakın tek bir kelime dahi etmemişti.
Belki de Ali Kerem en başından beri bir hataydı benim için. Onu unutmalı, hayatıma devam etmeliydim. Peki ama bunu nasıl yapacaktım ki? Onu unutmak gerçekten mümkün müydü? Onsuz bir güne gözlerimi açabilir miydim?
Sanırım hayır. Lakin denemeden de bilemezdim öyle değil mi? Bence denemekten zarar gelmezdi. Onun imkansız oluşunu kabul etmem gerekiyordu önce.Sonra ise yokmuş gibi rüzgar nereye esiyorsa oraya ilerlemek gerekiyordu.
Silik bir iç cekip," Irmak." Diye söze başladım kısık bir sesle." Ben ne yapacağım?"
"Canını sıkma, " diye karşılık verdi bana. " Daha kızın kim olduğunu bile bilmiyorsun?"
Gözlerimi devirdim." Kız kardeşi çıkacak değil ya?"
"Onun zaten bir kardeşi yok diye biliyorum." Dedi." Yanlış mıyım?"
Onu onayladım." Evet, yok." Durdum. Ekledim."Bilmiyorum." Sesim bir fısıltı gibi çıktı." Onu bir başkası ile görmek biraz dokundu."
"Onu hep başkaları ile görüyorsun?"
"Aynı şey değil. Uzakken farklıydı."
Irmak kaşlarını çattı." Sen daha olayların gerçek yüzünü bilmeden vaz mı geçiyorsun?"
