Yetişkin iceriklidir!!!
"Her şey güzel bir rüyadan mı ibaretti sadece?" Diye sordum çatallı bir sesle. " Her şey buraya kadar mıydı?"
Ağırca yutkunurken, " bizi bu hale getiren sensin." Dedi net bir şekilde." İkimiz için artık bir son yok. " Bakışla...
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. Yorumlar çok az:(
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
16. Bölüm:" Mecburiyet"
"Konuşacak mısın?" Diye bir ses işittim. Sesin sahibi Ali Kerem’den başkasına ait değildi.
Dönüp ona bakmak istedim ama yapamadım. Bakışlarım donuk bir şekilde odağını bulmuşken kısık bir sesle mırıldandım. "Seninle ne konuşmamı bekliyorsun?"
"Bilmem." Dedi anında Ali Kerem." Bugün duyduğun şeyler hakkında konuşabiliriz mesela."
Umursamaz bir üslupla homurdandım." Konuşsam ne değişecek? Siz benim adıma her şeyi konuşmuşsunuz. Yetmedi karat bile vermişsiniz."
"Ben bir karar vermedim, Duru senin adına. Farkındaysan eğer bugün kalbini kırmamın tek nedeni seninde tüm bu olanlardan haberdar olup benden gizlemiş olabileceğini düşünmemdi."
Ali Kerem’in sesi kulaklarımda yankılandığında kollarım hala göğsümde bağlı, başım önüme eğilmiş bir şekilde duruyordu. Ona bakmadan derin bir nefes alıp verdim. Hem baksan ne olacaktı ki? Ya da ne değişecekti? Neden yanıma gelmişti ki zaten? Hayatında istemediği o insandım sonuçta. Hatta sırf bu yüzden beni azarlamamış mıydı?
Kendimi iyi hissetmezken ona tek bir kelime bile etmek istemiyordum. Yeterince içimdeki sıkıntıyı körüklemişti zaten. Onunla daha fazla tartışmanın bir anlamı yoktu. Daha bir saat önce söylemiş olduğu kaba sözlerinin izleri kulaklarımda silinmemişken şimdi tekrardan bir tartışmaya girmek beni sadece yoracaktı. Ki Ali Kerem beni istemeden de olsa yoruyordu.
Bugün bunu çok net bir şekilde anlamıştım. Ancak anlamadığım bir nokta vardı. Annem Turgut Bey’in teklifini nasıl olurda kabul etmişti? Onu az da olsa tanıyorsam bırakın kabul etmeyi bu teklifi duyar duymaz işten çıkabilecek biriydi annem. Ama beni şaşırtmıştı.
Teklifi bekler gibi hemen de kabul etmişti. Eve gittiğim gibi onunla Konuşacak bu teklifin ardındaki sır perdesini aralayacaktım. Turgut Bey’in sözlerini duyduğumda evden koşar adımlarla ayrılmıştım. Ali Kerem de ardımdan gelmişti. Bu yüzden de annemle konuşmamıştım. O an sadece evden, olanlardan, yaşanılan her bir seyden uzaklaşmak istemiştim.
"Bak," diyerek uzun bir sürenin ardından ona baktım. Göz göze geldik. Kalbim acıdı. Ama yinede devam ettim sözlerime." Alınan karardan hiçbir şekilde haberim yoktu benim. Ki ben bilseydim eğer sana söylemekten asla çekinmezdim."
Ali Kerem ağırca yutkunarak, " özür dilerim." Dedi sakince." Amacım hiçbir zaman seni kırmak değildi. Ama beni de anla. O an çok sinirlendim."
"Seni sinirlendiren şey tam olarak ne Ali Kerem?" Diye sordum ona bakmaya devam ederken." Senin adına kararlar verilmesi mi yoksa benimle evlenecek olma düşüncesi mi?"
