Beyond Words

Κεφάλαιο 8ο.

"Αντρέι γιατί το έπαθες αυτό;". Πρόσθεσε για τις πληγές μου , οι ανάσες μου ήταν γρήγορες πλέον και ένιωθα τους χτύπους της καρδιάς μου να αυξάνονται επικίνδυνα.

"Rose πρέπει να φύγουμε από εδώ". Είπα απλά και της έπιασα το πρόσωπο, προσπάθησα να σηκωθώ αλλά το χέρι της με σταμάτησε μαζί και ο οξύς μου πόνος που με διαπέρασε.

"Μη αν εκείνος είναι ακόμη εκεί;". Είπε φοβισμένα.

"Έχε μου εμπιστοσύνη δεν είναι η πρώτη φορά για μένα που έχω βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση".

Είπα και τότε σηκώθηκα μαζί με την Rose η οποία με κοίταξε με απορία μετά από αυτή μου την φράση , έτρεξα όσο μπορούσα και απέφυγα τους πυροβολισμούς, εκείνος ο τρελός μας έχασε τελικά και λίγα λεπτά αργότερα έφτασα στο σπίτι του Ματέο.

Μπήκαμε μέσα και πριν προλάβω να κάνω άλλο βήμα έπεσα κάτω στο πάτωμα της τραπεζαρίας με την Rose να βρίσκεται δίπλα μου.

"Αντρέι". Φώναξε εκείνη δύο- τρεις φορές αλλά ήμουν πια αδύναμος να απαντήσω..

(⁠๑⁠♡⁠⌓⁠♡⁠๑⁠)

"Πρέπει να πάμε νοσοκομείο". Είπε φοβισμένα και της έπιασα το χέρι ενώ κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.

Κοίταξε τα τραύματα μου και τα μάτια της βούρκωσαν ξανά.

"Δεν έχω ξανά βγάλει σφαίρα ". Είπε και τότε με βοήθησε να σηκωθώ.

Την κοίταξα αδύναμα και τότε έπιασε το μέτωπο μου.

"Έχεις πυρετό". Διαπίστωσε και έτρεξε κατευθείαν στο μπάνιο, έφερε ένα βαλιτσάκι πρώτων βοηθειών.

Έβαλε λίγο ιώδιο στο βαμβάκι και με απαλές κινήσεις απολύμανε την επιφανειακή πληγή στο μπράτσο μου.

Τα δάκρυα της έγιναν περισσότερα και τα χέρια της άρχισαν να τρέμουν όταν κοίταξε την πληγή μου από την σφαίρα. Το αίμα ήταν αρκετό σε εκείνο το σημείο και τότε άκουσα τους λυγμούς της, την αγκάλιασα απαλά και προσπάθησα να την ηρεμήσω.

"Σσσς είναι εντάξει". Της είπα και τότε τα μικροσκοπικά χεράκια της με χτύπησαν στους ώμους με δύναμη.

"Πως τολμάς και το λες αυτό μου λες; Όχι, δεν είναι εντάξει. Κοίτα πως είσαι! Σε παρακαλώ μην πάθεις τίποτα κακό!". Είπε με σπασμένη φωνή.

"Ηρέμησε μικρή". Της είπα και την άφησα από την αγκαλιά μου, προσπάθησα να βγάλω μόνος μου την σφαίρα, το είχα ξανά κάνει κάποτε και ήξερα ακριβώς την διαδικασία, όταν την έβγαλα έσφιξα τα δόντια μου προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να αποφύγω τον πόνο πράγμα που ήταν αδύνατο, έκανα ράμματα και τότε την κοίταξα στα μάτια.