Beyond Words

Κεφάλαιο 29ο.

"Κύριε όλα πάνε με βάση το σχέδιο μας". Είπε ο Πάολο με ικανοποίηση και ήπια μια γουλιά από τον καφέ του. 

"Στο είπα Πάολο πως μια μέρα θα πάρω εκδίκηση και για σένα". Είπα γελώντας και τότε συνέχισα: "Δεν ξέρεις πόσο το διασκέδασα όταν η Rose κόντεψε να πεθάνει για άλλη μια φορά. Προσπάθησα να τους ζορίσω και τους δύο. Ήθελα να δω μέχρι που φτάνει η δύναμη της αγάπης και όπως υπολόγισα τα παράτησε όλα με κίνδυνο να τον πιάσει η αστυνομία ή με κίνδυνο να τον σκοτώσουμε εμείς κατά την διάρκεια της διαδρομής. Δεν τον ένοιαξε τίποτα από όλα αυτά και έτρεξε σε εκείνη ,αυτή λοιπόν είναι και η αδυναμία του Αντρέι ενώ εκείνος είναι η αδυναμία της αδελφής μου". 

"Τι σκοπεύετε να κάνετε από εδώ και πέρα κύριε; Θα ζητήσετε βοήθεια από τον αρχηγό της αστυνομίας όπως κάνατε τότε για να κατηγορήσετε τον Ματέο και τον Αντρέι;". Ρώτησε με ενδιαφέρον και τον κοίταξα σατανικά.

"Θα το συνεχίσω ως τέλους ο Αντρέι θα φτάσει σε σημείο να παραδοθεί σαν θηρευτής και η Rose θα μείνει απροστάτευτη, τότε θα είναι εύκολο για μένα να την βγάλω από την μέση". Είπα και τότε στα χείλη του Πάολο εμφανίστηκε ένα σαρδόνιο χαμόγελο.

"Ανυπομονώ να το δω αυτό κύριε, ύστερα από αυτό θα γίνετε ο πρόεδρος της εταιρείας και εγώ ο αντιπρόεδρος της". Είπε ο Πάολο και χαμογέλασα.

"Δεν υπολόγισες μια μεταβλητή Πάολο τον πατέρα μου και τον Άντριαν αν η Rose παραιτηθεί από την θέση του πρόεδρου τότε ο Άντριαν θα γίνει πρόεδρος". Είπα ξεφυσώντας.

"Τότε τι θα κάνεις για να μην γίνει πρόεδρος ο  αδελφός σου;". Ρώτησε.

Γέλασα σατανικά για άλλη  μια φορά.

"Θα του φορτώσω μια κατηγορία όπως έκανα στον Αντρέι και στον Ματέο ίσως να τον βγάλω και από την μέση". Είπα σκεπτικός. "Αυτή η θέση θα γίνει δική μου με όποιο κόστος Πάολο ". Πρόσθεσα και τότε είδα τον Ισμαήλ να μπαίνει μέσα στο γραφείο μου ,το βλέμμα του ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό που είχα συνηθίσει, ήταν τρομαγμένος πράγμα που δεν ήταν καθόλου φυσιολογικό για τον Ισμαήλ. 

"Τι θέλεις Ισμαήλ;". Τον ρώτησα.

"Ήθελα να σας ρωτήσω αν μπορώ να πάρω μερικές μέρες άδεια". Μου είπε.

"Εντάξει κάνε ότι θες έχω  εξάλλου πολλούς να μου κάνουν δουλειές". Του είπα αδιάφορα και εκείνος αφού με χαιρέτησε έφυγε κλείνοντας την πόρτα πίσω του. 

"Είσαι αδίστακτος αφεντικό". Είπε ο Πάολο και γέλασα. 

(⁠๑⁠♡⁠⌓⁠♡⁠๑⁠)