Beyond Words

Κεφάλαιο 13ο.

Ο Αντρέι για μένα ήταν απερίσκεπτος. Καταλάβαινα πως ένιωθε, ήθελε όσο τίποτα άλλο να αποκαλύψει τον ένοχο πάση θυσία και να τον καταστρέψει.  Όμως δεν ήταν τόσο απλό, μπορεί να τον έβαζαν στο στόχαστρο τους και όταν θα συνέβαινε αυτό ο Αντρέι θα έμπαινε σε μεγαλύτερο κίνδυνο.

Δεν ήθελα να πάθει κάτι κακό ο κολλητός μου. Ήθελα να είμαστε όλοι μας καλά.Προσεκτικοί με τις κινήσεις μας,  μπορεί να μην με κυνηγούσε πια η αστυνομία επειδή ο αδελφός μου φρόντισε γι'αυτό καθώς ανακάλυψε ότι το στοιχείο που βρήκαν εκείνη την περίοδο στο σπίτι μου  ήταν παραποιημένο, παρόλα αυτά θεωρούμε ακόμη ύποπτος μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

Μέχρι δηλαδή να βρεθεί ο αληθινός ένοχος. Δεν μπορώ καν να επιστρέψω στην δουλειά μου γιατί ίσως θα δεχτώ αρνητικά σχόλια, δεν θα το κάνω προς το παρόν παρόλο που έχω λείψει σε κάποια μέλη του συνεργείου.

Βρισκόμουν  σε ένα πάρκο της πόλης και καθόμουν σε ένα παγκάκι, ο καιρός ήταν ηλιόλουστος και πολύς κόσμος βρισκόταν εκεί άλλοι καθόταν στο γρασίδι και έκαναν πικ νικ, παιδιά έπαιζαν τριγύρω και μερικοί χόρευαν με την μουσική να παίζει από το ηχείο. Τότε μια κοπέλα σκόνταψε σε ένα σκαλί που δεν είχε δει  δίπλα μου και την έπιασα αποτρέποντας την από την πτώση.

"Είσαι καλά;". Την ρώτησα.

"Καλά είμαι υποθέτω, σε ευχαριστώ πολύ". Είπε και την κοίταξα καλύτερα. Ήταν όμορφη και χαριτωμένη. Γύρω στο 1,70 ,αδύνατη,ξανθιά με πράσινα μάτια. 

"Ματέο". Της συστήθηκα.

"Ελίζ". Συστήθηκε με χαμόγελο.

[...]

"Είμαι ρεπόρτερ, γυρίζω εκπομπές με διάφορα θέματα όπως η γαστρονομία, τα ταξίδια και διάφορες άλυτες υποθέσεις". Είπα και φάνηκε να εντυπωσιάστηκε.

"Φαίνεται να ζεις επικίνδυνα. Δεν είναι τόσο εύκολο να πηγαίνεις στο στόμα του λύκου και να κάνεις έρευνα". Είπε η Ελίζ.

"Εμένα μου λες όμως αυτή είναι η δουλειά μου, τέλος πάντων αυτά ,πες μου κάποια πράγματα για σένα". Είπα με ενδιαφέρον.

"Είμαι σεναριογράφος. Ασχολούμαι περισσότερο  με τα θεατρικά έργα όμως το όνειρο μου είναι να δουλέψω σε έναν τηλεοπτικό σταθμό και να γράφω τηλεοπτικά ή και κινηματογραφικά έργα". Είπε ονειροπόλωντάς.

" Ίσως μια μέρα να το καταφέρεις Ελίζ τίποτα δεν είναι αδύνατο". Της είπα και χαμογέλασε πλατιά.