Beyond Words

Κεφάλαιο 30ο.

Ένας άλλος άνδρας πήρε ένα ρόπαλο από μέταλλο και με πλησίασε γελώντας σατανικά αμέσως έκανε νόημα στους άλλους και άρχισαν να με χτυπάνε με δύναμη σε διάφορα σημεία του σώματος μου δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο νέες πληγές, μετά από λίγο ο άνδρας με το ρόπαλο με πλησίασε και πριν με χτυπήσει, από το πουθενά σαν από μηχανής θεός εμφανίστηκε ένας μαυροφορεμένος άνδρας.

Το πρόσωπο του ήταν καλυμμένο, το μόνο που ξεχώρισα ήταν τα γκρίζα μάτια του . Αυτά τα μάτια κάπου τα έχω ξανά δει σκέφτηκα, όμως δεν μπορούσα να θυμηθώ που.

Τότε οι σκέψεις μου διακόπηκαν όταν εκείνος ο άνδρας άρχισε να παλεύει με τους υπόλοιπους άνδρες που είχαν καταφτάσει νωρίτερα, οι κινήσεις του ήταν το ίδιο γρήγορες και σκληρές με τις δικές μου, ο ένας έπεφτε κάτω μετά τον άλλον μετά από τα χτυπήματα του, όταν στα ξαφνικά μια εντυπωσιακή κλωτσιά προσγειώθηκε στο πρόσωπο του ενός κάνοντας με να γουρλώσω τα μάτια μου.

Αυτή την κίνηση την θυμάμαι καλά. Σκέφτηκα. Ποιος στο διάβολο είσαι; Απόρησα όταν στα ξαφνικά ο άγνωστος μαυροφορεμένος άνδρας με πλησίασε, τα μάτια του με κοίταξαν έντονα και τότε έβγαλε την μάσκα  από το πρόσωπο του, το κεφάλι του ήταν χαμηλωμένο στο έδαφος και ένα καπέλο έκρυβε το άλλο μισό του προσώπου του.

"Χρόνια και ζαμάνια Αντρέι". Είπε μια βαριά φωνή κάνοντας με να μείνω κατάπληκτος και τότε έβγαλε το καπέλο φανερώνοντας το πρόσωπο του.

Δεν μπορεί. Σκέφτηκα. Γεμάτος από χαρά και σοκ ταυτόχρονα.

"Ντανιέλ;". Είπα ερωτηματικά καθώς μπροστά μου στεκόταν ζωντανός ο αετός της ομάδας Thundercloud.

(⁠๑⁠♡⁠⌓⁠♡⁠๑⁠)

"Ας φύγουμε από εδώ πρώτα παλιόφιλε". Είπε και με οδήγησε προς το αμάξι του. Μπήκαμε μέσα και άρχισε να οδηγεί σε μια άγνωστη για μένα κατεύθυνση, τότε παρατήρησα πως δεν μας κυνηγούσε κανένας πια.

Φτάσαμε σε μια παλιά οικοδομή, έβαλε το αμάξι μέσα και βγήκαμε έξω μετά από λίγο. Κοίταξα με απορία εκείνο το μέρος ,ήταν πολύ περίεργο. Ο Ντανιέλ πάτησε ένα μοχλό και το πάτωμα άρχισε να κατεβαίνει προς τα κάτω καλύπτοντας το αμάξι σε ένα υπόγειο γκαράζ. Τα μάτια μου γούρλωσαν και τότε ο Ντανιέλ μίλησε μετά από τόση ώρα σιωπής.

"Ακολούθησε με Αντρέι". Είπε και υπάκουσα, ανέβηκε μερικές σκάλες με εμένα να τον ακολουθώ και βρεθήκαμε σε αδιέξοδο. Όταν στα ξαφνικά ο Ντανιέλ πάτησε ένα κουμπί από ένα κοντρόλ, ο τοίχος μπήκε προς τα μέσα φανερώνοντας ένα μυστικό σπίτι. Ύστερα από λίγα δευτερόλεπτα μου έκανε νόημα να μπούμε μέσα και υπάκουσα, μόλις μπήκαμε η "πόρτα" έκλεισε αυτόματα και τότε οι ματιές μας συναντήθηκαν.