Beyond Words

Κεφάλαιο 31ο.

Πέρασαν τέσσερις μήνες μετά από την εξαφάνιση του Αντρέι και κανένας  μας δεν ξέρει που βρίσκεται, επίσης σήμερα είναι τα γενέθλια του κολλητού του Ματέο και θα κάνει η Ελίζ ένα πάρτι έκπληξη στο σπίτι της. Φόρεσα ένα ροζ κοντό φόρεμα  με τιράντες και μαύρες γόβες, βάφτηκα ελαφρά και έκανα τα μαλλιά μου μπούκλες. Έφτασα σε λιγότερο από είκοσι λεπτά στο σπίτι της Ελίζ εκεί ήταν όλοι μαζεμένοι εκτός του Ματέο και του Αντρέι. Παρατήρησα την Rose που ήταν κομψά ντυμένη όπως συνηθίζει πάντα. 

Φορούσε ένα πράσινο sparkle φόρεμα, μαύρες γόβες, τα μαλλιά της τα είχε πιασμένα σε έναν μοντέρνο κότσο και είχε κάνει ένα smokey στα μάτια της και φορούσε ροζ κραγιόν. Χαμογελούσε συχνά αλλά η θλίψη της ήταν αισθητή πίσω από αυτά τα μάτια, ευχόμουν να επιστρέψει ο αδελφός μου για να την κάνει ξανά να χαμογελάσει. Δεν είχε κανένας μας καμιά επικοινωνία μαζί του, δεν ξέραμε αν ήταν καλά ή όχι. Τα ίχνη του χάθηκαν εντελώς μετά από την τελευταία του συνάντηση με την Rose και δυστυχώς ακόμη η αστυνομία τον αναζητά.  

Η εξώπορτα άνοιξε και η Ελίζ μας έκανε νόημα πως ήρθε ο Ματέο τότε τα φώτα έκλεισαν και δύο άτομα μπήκαν στο σπίτι, ο ένας ήταν σίγουρα το αγόρι της, το τελευταίο διάστημα φαινόταν πολύ ερωτευμένοι πράγμα που δεν ήταν τόσο αισθητό στην αρχή. 

"Τι στο καλό η Ελίζ υποτίθεται δεν θα ήταν εδώ;". Ρώτησε ο Ματέο τον άνδρα δίπλα του και τότε τα φώτα άνοιξαν και όλοι αρχίσαμε να τραγουδάμε το γνωστό τραγουδάκι γενεθλίων ,τα μάτια του έλαμψαν  όταν μας είδε όλους εκεί. Εμένα, την Rose, την κοπέλα του την Ελίζ που κρατούσε την τούρτα, τον Άντριαν, τον Τίμοθι και τον Νίκολας σάστισα, τον είδα μόλις μπροστά μου μετά από τόσο καιρό και ήταν πραγματικά πανέμορφος. Φορούσε ένα άσπρο πουκάμισο και ένα μαύρο παντελόνι και το βλέμμα του με κάρφωνε κατά όλη την διάρκεια του τραγουδιού.

"Σας ευχαριστώ πολύ γι'αυτό παιδιά ήταν πολύ όμορφο". Είπε και αγκάλιασε την Ελίζ σφιχτά. "Εσύ το οργάνωσες αυτό έτσι δεν είναι μωρό μου;". Πρόσθεσε ύστερα από λίγο.

"Ναι όλα ήταν δική μου ιδέα χαίρομαι που σου άρεσε". Είπε εκείνη γλυκά και την φίλησε στα χείλη απαλά.

"Μακάρι να ήταν εδώ και ο Αντρέι". Είπε κατσουφιάζοντας και τότε η Ελίζ σοβάρεψε για λίγο, ενώ τα μάτια της Rose βούρκωσαν στην αναφορά εκείνου του ονόματος.

"Μια μέρα ελπίζω να επιστρέψει". Είπε ο Τίμοθι και κοίταξε μελαγχολικά προς τον κήπο.