1930's

☣8

Elliott evden çıkar çıkmaz Marie heyecanla yanıma damladı.

"Neler oldu az önce!?"

Neler olduğunu kendim bile bilmiyordum.

"Ne oldu? Çok iyi hatırlayamıyorum."

"Sabah başın dönüyordu ve hastaydın ama ısrarla işe gittin. Yolda Elliott ile karşılaşmışsın ve orada bayılmışsın. Elliott'ın buraya bir gelişi vardı..."

Nasıl bir gelişi vardı acaba? Çok merak ettim şu an.

"Nasıl?"

"Sen onun kucağındaydın ve o çok paniklemişti. Sonra da sen uyanana kadar yanında oturmak istedi. Öylece seni izledi. Kızım galiba bu senden gerçekten hoşlanıyor!"

Benden hoşlandığı için değil de onun hayatını kurtardığım için olmasın...

"Bu imkansız. Benden hoşlanacak en son kişi Elliott."

Bunu söylerken üzülmüştüm. Nedenini tahmin etmek istemiyordum.

"Bu yüz ifaden de ne? Yoksa ondan hoşlanıyor musun?"

"Ne? Hayır!"

"İtiraf et kızım, çok şapşalsın!" Marie yüksek sesle gülmeye başlayınca suratımı asıp ona bıkkınlıkla baktım.

"Marie, kes şunu."

"Tamam sustum."

Aniden aklıma gelen şeyle ayağa fırladım.

"Benim okula gitmem gerek!"

"Bayıldın. Müdür buna anlayış gösterir. Neden bir gün bile tembellik yapmıyorsun?"

"Çünkü çocukların sınıfta boş boş oturmaya değil, bir şeyler öğrenmeye ihtiyaçları var."

Zaten giyiniktim. Çantamı alıp evden çıktım. Tam kapının önünde Lauretta'ya kötülük yapan o öğretmeni gördüm.

"Günaydın." Dedi çekingen bir sesle.

"Gü..."

Marie'nin bağırışıyla sözüm kesildi.

"Yine ne istiyorsun!? Ama dur, doğru ya artık sana kızmayacağım. Lauretta'nın sevdiği biri var artık. Ne yaparsan yap Lauretta'nın kalbini tekrar kazanamazsın."

Adam bana hüzünlü bir ifadeyle baktı.

"Bu doğru mu Lauretta?"

Evet desem yalan, hayır desem yine yalan!

"Geç kaldım, gitmeliyim. Hoşçakal Marie!"

Arkamı dönüp hızlı hızlı o ortamdan uzaklaştım.

"Lauretta! Bekle!"

O öğretmen bana yetişti.

"Beraber gidelim. Seninle bir şey konuşmak istiyorum."

"Nedir?"

"Beni sonuna kadar dinleyeceğine ve bir anda beni dövmeye başlamayacağına söz verebilir misin?"

"Konuşmaya başlayacak mısın?"

"Tamam. Öncelikle, yanına gelip durduğum ilk günlerde evet, senden hoşlanmıyordum. Tek amacım arkadaşlarımın arasında o aptal iddiayı kazanıp yeterli biri olduğumu kanıtlamaktı. Ancak bir zaman sonra senin yanında bambaşka bir Riley'dim. Beni bambaşka birine dönüştürüyordun, yanında çok mutluydum. Bir zaman sonra sana gerçekten aşık oldum. Ama hemen sonra sen öğrendin ve... Benden nefret ediyorsun. Ama yemin ederim ki hislerimde samimiyim!"