4. Bölüm
Kolay değilmiş babamın
kızı olmak.
"Asena..." Abimi unutmuştum lütfen komutan ismimi söylemeye ve bana kızmaya devam etsin. "Asena ne yapıyorsun ya sana bir şey olsaydı!"
Bana olan olmuş zaten abi. "Ne yapmışım ki?"
Komutan sinirle nefes vermişti. "Daha ne yapacaksın o kadar adamın önüne tek silahla atlanır mı manyak mısın sen!" Babam olsaydı atlardı. Akyıldız soyadını taşımak kolay değildir. Ben ailemdeki diğer herkesin aksine babamla çok benziyordum.
Ablamla tip olarak. Abimle kişilik olarak benzeyen babam. Ben ise aksiydim hem tip hem kişilik olarak onunla benzerdim.
Ben tam anlamıyla babamın kızıydım. Belkide bu yüzden annem yıllardır hayatımı yönlendiriyordu. Nefret ettiği Üsteğmen'nin tamamen aynısı olan evladı.
"Ben asker olarak görevimi yaptım komutanım." Onların söylediklerini çekemicek kadar iğrenç bir manzara yaşamıştım demin. O küçük kız gözümün önünde patlamıştı. Onlar hâlâ bana küçük kız gibi davranıyordu.
Dışardan gelen bir çığlık sesi hepimizin oraya dönmesine sebep olmuştu. "Esma'm kızım... Esma'm nerde!" Bu küçük kızın annesi olmalıydı. Üstümdeki cekete baktım...
Esma'dan geriye kalan tek parça bunun üzerindeydi. Onun kanı olduğunu tamamen anlayabilmiştim.
Ceketimi çıkartmıştım. Abim ve Gökhan bana bakıyordu. Kadına doğru yürümüştüm. "Kızınız..." Dudaklarım titriyordu bunu söyleyemezdim. Ama söylemen gerekiyordu. Esma'nın şehit düştüğünü bilmeleri gerekirdi. Derin nefes aldım. Arkadan gelen adamı gördüm. "Esma'mız nerdeymiş...nerdeymiş." Kadına sarılıp o da onunla ağlamaya başlamıştı.
"Kızınızdan kalan tek şey... bu cekete gelen kan... çok üzgünüm." Gözlerimdeki duygusuzluğu korumaya devam ederek. Ceketi yanlarına koydum. Kadın kolumu tuttu. "Ne dersin sen! Benim Esma'm ölmüş olamaz... olamaz!" Ağlaması daha da şiddetlenmişti. Kolumu çekmedim ama adam öne atlayınca irkildim.
"Dokunma o ellere!" Kadının elini kolumdan çekmişti. Bana bakmıştı. Gözleri kıpkırmızıydı. "Senin anan baban yok mudur nasıl bu kadar kolay söylersin evladımızın canının yandığını!" Gülümsedim.
"Babam vardı onun haberinide bana işte böyle acımasızca 6 yaşımdayken vermişlerdi... siz büyüksünüz dayanırsınız ben küçüktüm, büyüdüm hâlâ dayanamıyorum adını duyunca."
Adam tam kalkerken beni tutmuştu. "Sen misin o... Akyıldız sen misin?" Gözlerimdeki duygusuzluk kaybolmuştu. Kafamı evet anlamında sallamıştım. Adam daha çok ağlamaya başlamıştı bir an.
Beni kendisine çekip sarılınca dünya durmuş gibi hissettim. 6 yaşımdan sonra hiç unutmadığım o duyguyu yaşadım.
Baba sevgisi.
Adamla kadına sarılıp bende ağlamaya başlamıştım. Sanki yıllardır aradığım, ruhumun ölmesine izin vermicek tek şey buymuş gibi sarıldım. Yarınlar yokmuş gibi ikisinede sıkı sıkı sarıldım. Onlar evlat acısı çekiyordu.. bense 17 yıl önce kaybettiğim babamın acısını çekiyordum.
20 dakika sonra
Onlarla saatlerce o şekilde kalmak isterdim ancak benim artık intikamanı almam gereken iki isim vardı. Birisi babam eklenen yeni isimse Esma'ydı. Kesinlikle bu aileye bunun kimin yaptığını bulucaktım. Aynı kişiler olduklarına emindim o elinden silah aldığım adamın elindeki dövmeyi görmüştüm.
Babam'ın görev detaylarında da aynı dövmeyi görmüştüm. Bunları her kim yapıyorsa intikamımı alıcaktım gerekirse ölecektim ama bunu yapanıda öldürmeden pes etmeyecektim.
Odaya girdiğimde. Mavi Timinin beni beklediğini fark ettim hepsi bana dönmüştü. "Acemi tam bir tanışma yapamadık değil mi?" Gülümsemişti. Kumral saçlıydı. "Ben Çağan Kasım." Elini uzatmıştı. Gülümseyip elini sıkmıştım.
Bir kız gelmişti. Sabah gördüğümde de fark etmiştim. Gerçekten yüzü parıl parıldı. Burda bu kadar bakımlı olabilmek gerçek bir başarıydı. "Ben Sıla Tilki." Elini uzatmamıştı. Ama gülümsemişti. "Yanlış anlama ama genel olarak kimseyle el sıkışmıyorum. "Anlaşıldı komutanım." Demiştim. Ama gıcık olmadığım söylenemezdi.
Simsiyah saçları, simsiyah gözleriyle birisi daha öne çıkmıştı. Kasları en az Gökhan'nın ki kadar dikkat çekiciydi doğrusu. Allah sevdiğine bağışlasın. "Ben Alparslan Aslan." İsmide kendisi kadar iyiydi vay be bizim niye şöyle ismimiz yoksa. Elini sıkmıştım.
"Grubumuzun en çapkını aynı zamanda." Sıla'nın dediğine gülmemek için kendimi zor tutmuştum. Ama diğer herkes gülmüştü. "Artı olarakda en yakışıklımız. TABI benden sonra!" Çağan'ın söylediğine hepimiz gülmüştük.
Abim, Gökhan'nın kulağına eğilmişti bir gürültü oluşmuşken. En son Gökhan kalkıp bana doğru yürürken bütün tim susmuştu.
"Bende Gökhan Ulaç... komutanın." Soyadı da ismi ve kendisi gibi güzelmiş. Ama ben oyun oynamayı çok severdim uyuz komutan. Sırıtıp elimi uzatmıştım.
"Bende Asena Akyıldız... komutanım yeni aceminiz."
Gözlerime bakmıştı. Uyuz komutan o parkurda bana dediklerini unutmamıştım. Eğer seninle oyun oynamaya vaktim olsaydı bunu sırf eğlence için yapardım ama intikam almam gereken birisi var artık bir dahaki sefere.
"Şaka yapıyorum niye hepiniz öyle bakıyorsunuz! Hepinizin acemisiyim komutanlarım!" Ortamın gerginliğini aldığımı düşünürken abim detayını atladığımı fark etmiştim. "Hepinizinim anlamı çıkıyor burdan ve hepiniz bunu aklınızdan çıkarın özellikle sen Alparslan!" Abime bakmıştım. Yüzü o kadar komik duruyorduki fotoğrafını çekmemek için kendimi zor tutuyordum.
Bir telefon çaldığını duyunca hepimizin dikkati o yöne yönelmişti. "Telefonlarınızı kapatmadınız mı sizi daha kaç kere uyarmam gerek?" Gökhan buna oldukça kızmış gibiydi. Herkese bakıyordum hâlâ telefon onlardan biris- BU BENİM TELEFONUM MUYDU?
Hemen çantama yönelip telefonuma bakmıştım gerçektende öyleydi. Özge arıyordu sırf o aradığında fark edeyim diye meledoyi değiştirmişti. Özge en azından bana söyleseydin be! "Çok üzgünüm." Onlara konuşma izin vermeden telefonu açmıştım.
"Alo?" Özge'nin sesi fena geliyordu. "Asena yarala...ndı...m..." O... olamazdı Özge'ye bir şey olmasına izin veremezdim! "Nerdesin Özge! Lanet olsun sana silah taşımanı her zaman söylüyorum değil mi!" Endişeyle konuştuğum için abimin hemen ayağa kalkıp bana dikkatini verdiğini fark etmiştim. "R...evird..eyim" Dolabımdan mermi almıştım. Telefonu kapamadan söylemeyi unutmadım.
"Dayan kardeşim geliyorum."
🤍💫
❤️Oy vermeyi unutmayın lütfenn❤️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ASENA
General Fiction"Bir gökyüzü meselesi" • • • Zaten gökyüzüde kararmıyor muydu günün sonunda. 💫🤍