ASENA

2. BÖLÜM

2. Bölüm
İnsan hiç tanımadığı
birisiyle gökyüzünü izler miydi.
                                                         

Düğünden sonraki gün

Ayaklarım şuan o kadar feci durumdalardıki bu botlarla şuan ayakta durabilmem tamamen şans işiydi. Dışarıya doğru bakmıştım. Annem, abim, ablam, annemin aşık olduğu adam , üvey kardeşim ve özge kısaca ailem burdaydı.

Burda şehitlerin ismi okunuyordu. Tek bir okuduklarında kalbim durur gibi olmuştu. 'Şehit evladı şehit...' İsmi duymama gerek yoktu bu cümle bana yeterdi. Yeni askerlerin ismi okunurken de bu cümleyi kullandıklarını fark ettim. Yani şimdi babamın ismini kullanacaklardı. Onurlanmam mı gerekiyordu ağlamam mı? Ve o an geldi.

"Şehit Üsteğmen Erhan Akyıldız evladı Asena Akyıldız öne çık!" Öne çıktım babamın adını uzun zamandır eski haberler dışı bir yerde duymak güzel hissettirmişti. "Akyıldız ne olursa olsun Vatana hizmet edeceğine söz veriyor musun?"

"Evet efendim!" Komutan yüzüme memnun olmamış bir şekilde baktı. "Söz veriyor musun asker!" Diğerlerine böyle sormamıştı üç kere aynı şekilde sorması gerekmez miydi abim ve ablamda da öyle olmuştu. Komutanın yüzüne baktım. Bağırdım

"Evet efendim!" Komutan yine memnun olmamış hâlde bana bakıyordu. "Akyıldız! Kendine gel ve doğru cevap ver Vatana hizmet mi edeceksin yoksa babanın intikamını mı alacaksın cevap ver asker!" Komutanın yüzüne bakakalmıştım. Abimle aynı yaşta gibi duruyordu neden bana herkesin içinde bu soruları soruyordu? Neden diğer herkes gibi düzgün bir tören bile yaşamamıştım.

Kafamı bu sefer dimdik kaldırmış. Ayaklarımı daha sağlam yere basıyordum. Gerçekten babamın kızı gibi davranma vaktim gelmişti. "Hem babamın intikamını alacağıma hemde Vatanımı kanımın son damlasına kadar savunacağıma onurum ve şerefim üzerine ant içerim Komutanım!"

Komutan bana tatmin olmuş şekilde gülmüştü. Kürsüye çıkıp konuşmaya başlamıştı. "Size tek bir cümlem olucak timler beni iyi dinleyin... Gerekirse uyumayacak gerekirse aç kalacaksınız gerekirse doktor olacaksınız ama unutmayınki hiçbir zaman katil olmayacaksınız biz katil değil onur ve şeref için savaşırız şimdi şehitlerimiz için, vatanınız , onurunuz, şerefiniz için savaşmaya hazır olun!"

Kürsüden inip yavaş yavaş benim olduğum time doğru yürümeye başlamıştı. Bu istiyeceğim son şeydi Allah'ım lütfen yalvarırım bu adam benim komutanım olmasın lütfen lütfen yalvarıyorum. Yanıma doğru yürümüştü. Arkama geçip kulağıma eğilmişti. "Umay'ın o delinin kardeşi olduğuna emin misin sen küçük Akyıldız."

Söylediği şeyle yerimde donakalmıştım ben aptal gibi abimin olduğu time katılmıştım hemde şuan kulağıma fısıldayan psikopat bir komutanın olduğu time. İyi bok yapmıştım aferim bana. Herkes dağıldığında annem bana doğru koşmuştu. "Asena'm aynı babana benziyorsun..." Gözlerindeki yaşları tutamayıp bana sarılarak ağlıyordu.

O sırada komutanın -artık komutanım olan psikopatın- arkamda olduğunu fark etmiştim. "Gökhan niye kardeşimi zorluyorsun şerefsiz!" Abimin ona küfür etmesiyle rahatlamıştım oh olsun abim ya keşke benim yerimede etseydi bir tane. "Umay bu senin kardeşin mi emin miyiz kardeşim karşımda demin titriyordu bu."

Titriyormuşum bir kere sen titriyordun be tabi korkmuştu beni karşısında görünce koskocaman Akyıldızım ben ailemdeki herkes güçlü benim! Yüzsüz komutan seni. "Gökhanla tanışın sevgili ailem ve sevgili üvey aile taraflarım... hem benim can kardeşim hemde komutanım olur kendisi." Abim ona can kardeşim mi demişti? Bu şerefsiz yüzsüz komutan demin az kalsın kız kardeşini ağlatıyordu. Annem benden ayrılıp gıcığa elini uzatmıştı.