ASENA

21.Bölüm

21.Bölüm
Mavi Timi.

Antrenman sahasında oturuyor, plan yapmaya çalışıyorduk. En sonunda abim dayanamayıp sigara yaktı.

Bana döndü.

"Orda sözümden çıkmak yok."

Abimin bana dediğini anladığımda başımı kaldırdım. Gözlerinin içindeki korkuyu anlıyordum. Evet bende korkuyordum.

Çünkü karşılaştığımız, karşılaşacağımız kişi babamız değil bambaşka bir adamdı. Bir askerin hatta belkide yüzlercesinin kanını ellerinde taşıyan bir adamdı.

Yinede korkularınızdan kaçamazsınız. Hele ki söz konusu aileniz olan insanlar ise.

"Oldu olucak ağzına emzik tak Umay!"

Çağan'a döndüm. "Sana emziği ben bir  takarım görürsün o zaman!" Alparslan öldüğünden beri herkes ilk defa bu kadar gülmüştü.

Sıla öne atladı. Tabii atla atla hain!

"Kocama laf yok ama Asena." Çağan bana kapak işareti yaptı. "Sen! Utanmaz!"

Abim Çağan'ın ensesine bir tane yapıştırdı. Sıla kısıkda olsa çığlık attı. "Kocamı dövüyorlar! Kocacım!"

Sılada abime vurmaya başlamıştı. "Acımıyor ki." Diye dalga geçen abime bakıp Çağan'la birlikte gülüyorduk.

O anda birisi silahla ateş etti. Hepimiz başımızı eğdik birimiz hariç. Gökhan hariç. Başım eğikken Gökhan'ın elinde silah tuttuğunu gördüm.

Kafamı kaldırıp ona baktığımda gözlerini nasıl bir alevin bürüdüğünü gördüm. Bizi öldürmek istiyormuş gibi bakıyordu hayır...hayır öldürmek az kalırdı.

Bizi gözlerindeki ateşle bir bir yakmak istiyordu. Çığlıklarımız durana kadar bizi gözlerindeki ateşle boğmak istiyordu sanki.

"Yeter!"

Bağırmasıyla hepimiz korkmuştuk. Neye kızmıştı şimdi bu? "Ne oluyor amk sıkıntın ne senin Gökhan komutan?"

Abim bile onun neye kızdığını anlamamıştı. Gökhan ona döndü.

"Ne mi oluyor? Sıkıntım ne mi! Bizim timimizden şehit çıktı diğer timler bile yanımızda eğlenmeye utanırken sizin yaptığınıza bakın Umay!"

Sıla öne atladı. Bir şey söyleyecekken Çağan onu kolundan tuttu. Abim bana baktı. Sesimi çıkarmamı bekliyordu.

Sadece merak ediyordum Gökhan gerçekten Alparslan'ı unuttuğumuz için böyle davrandığımızı sanıyor olabilir miydi?

Gözyaşlarım tekrar gözlerimi doldurdu. Ama ağlamayacaktım. Bu sefer akmalarına engel oldum. Gökhan'a baktım. Evet acı çekiyordu hem de çok.

Ama acı çekerken tek kendisi bu acıyı yaşıyormuş gibi yapmaya hakkı yoktu. Aramızdan birisine bir şey olsaydı, eminim Alparslan aynı şekilde timdekilerin moralini yerine getirmeye çalışırdı.

Ayağa kalktım. "Sen bipolar olabilir misin Gökhan merak ediyorum doğrusu. Her gün farklı bir kişilik her gün her şeye farklı bir bakış açısı! Sadece sen acı yaşamıyorsun!"