(Bir bebek bakma kurgusudur!)
---
Bir adam düşünün,kalbi acıdan zifiri karanlık ve duygusuz bir adam olmuş...
Agir Hazar AKKURT!
Onun aksine,hayattı dolu dolu yaşayan,her günü renga renk olan bir kız,sevgisizliğe,kimsesizliğe rağmen dik duran bir ka...
arinnarinxx1 bu bölüm kullanıcısının isteği üzerine gelmiştir!
(Diğer okurlarımın da istek payı var!)
Bugün yeni bölümle sizinleyim. Umarım beğenirsizzz!
LÜTFEN BOL BOL YORUM YAPIN!
SİZİ SEVİYORUM!
İYİ OKUMALAR 👋
Bana ulaşmak için;
Tiktok;elvinnxw02 İnst;sadece_elvin47
---
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Mustafa ben efsayı sevmiyorum,Sevemem Lan! sevsem sence onu böyle mi severdim? Ben bir kere sevdim ve başıma gelmeyen kalmadı.Gönlüm aşka kapalı kardeşim.Efsa arinin bakıcısı,ve kağıt üzerinde karım.Efsayla yaşadığımız yakınlıkların fotoğarıfını çekip S.Ç.H(SOSYAL ÇOCUK HİZMETLERİ) attım.Herşeyi hal ettim.Tek bir şey kaldı,yarın ki mahkeme de arinin velayeti yüzde yüz bana geçecek ve bu evlilik bitecek.Efsa yoluna ben yoluma ve son bir şey daha,bu olayın bir kısmını tek efsa bilecek.Efsa anlayış gösterir,zaten başta anlaşmalı olduğu için kabul etti." dedi,ilk defa bu kadar uzun bir cümle kurdu.Bu cümle ise sanki asırlar gibi gelmişti bana.
Mustafa ise gözünü acıyla kapatmıştı. Gözlerini açıp bana baktı.Dengemi sağlayamadığım için geriye sendelendiğim için,mustafa"Efsa!" dedi hızlıca.Agir ise şaşkınlıkla hızlıca bana döndü.Ellerimi kapıya dayadım.
Sertçe elimi sıkıp kararan gözlerimi kapattım.Beni sevmiyor! Hiç sevmedi! Beni o da sevmeyecek! Gözlerimden yaşlar süzüldü,öyle ki bardaktan boşalırcasına akıyordu.Kolumda bir el hissetim.
"İyi misin? Efsa?" dedi mustafa telaşla.Biri benim için endişeleniyor ama agir yanıma gelmiyordu. İyi değildim! Hiç iyi değildim.Bedenim titremeye başladığında,kontrolsüz davranacağımı anlamıştım bu yüzden koluma tutan elleri itip gözlerimi açtım.Agir endişeli gözlerle bana bakıyordu.Gelip gelmemek arasında idi ama gelirse gelmesine pişman ederdim onu.
Gözlerimi gözlerini diktim.Titreyen bedenimin acısı,yanması,kırığı,ağlamam şiddetlendi."Hiçbiriniz yanıma gelmesin! Ö-özellikle sen! Hepinizden İĞ-RENİ-YORUM!" dedim titreyen ve heceleyen sesimle.Agirin bakışları bir cam gibi kırıldı ama o camların ona batmasına izin verecektim.
Mustafa ise donmuş vaziyete bana bakıyordu.İkisine nefretle bakıp tökezleyerek odama gittim.Odama girdiğim gibi kapımı kilitledim.Karanlık odama rağmen odanın bir köşesine geçtim.Oysa karanlıktan korkar,kriz geçirirdim. Ama hiçbiri umrumda olmadı.Daha fazla yürüyemedim ve yer kapaklandım.
