(Bir bebek bakma kurgusudur!)
---
Bir adam düşünün,kalbi acıdan zifiri karanlık ve duygusuz bir adam olmuş...
Agir Hazar AKKURT!
Onun aksine,hayattı dolu dolu yaşayan,her günü renga renk olan bir kız,sevgisizliğe,kimsesizliğe rağmen dik duran bir ka...
Bayrama az birşey kaldı.Okula ise iki ay gibi bir süreç.
Özel sıkıntılarım olduğu için,bölüm atamıyordum kusura bakmayın.
Müsait oldukça bölüm atacağım.Kitabıma destek verseniz de sevinirim.
Sizi bekletmeden bölüme ışınlatayım,
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üç ay önce ölü olarak çıktığım eve diri olarak adım attım.Atmamla,rutubet,uzun süre havasız kalmasından dolayı kötü kokuyordu.Burnumu elimle kapattıp yüzümü buruşturdum.
Cemal,hazarın özel hastanesindeydi.Gözlem altında kalması gerekiyordu.Elbette tek başında değil,yanında lara vardı ve aras vardı artı olarak da korumalar vardı.O yüzden içim rahat şuan,yoksa asla yanlarından ayrılmazdım.
"Hay Allah'ım,bu valize taş mı koydunuz amına!" diye homurdanan demire baktım.Alt üst benim ve laranın kıyafetti vardı.
"Dua et,lara sadece odasındaki kıyafetleri aldı kardeşim,yoksa Vah Halimize!" dedi enes gülerek.Yüzümde sadece bir sırıtış oldu ilerisi olmadı.
"Zor geliyorsa emirleri çağırayım?" dedim onlara bakarak.Aniden ne olduğunu anlamadan demire daha bir tanesini taşıyamazken iki tanesini hemen taşıdı.
"Yok be! Ben yaparım." dediğinde hepimizden bir kahkaha koptu.Bu gülmemizin aniden kesilmesine neden olacak ses ise hazarın sesiydi.
"Gülmeniz bittiyse,kızım nerde?" dedi ve bakış açımıza girdi.
Yaşadığımız olay üzerinden iki saat geçmişti.O an herkes gizlice kaldığımız otele gidip,eşyalarını alıp hazarın evine doğru yol almıştık.
Arin ise ozanın bilmediği,tanımadığı sudenaz annenin evindeydi.Tek güvendiğim kişi oydu.Birazcık uyku ilacı vermiştim.Uykusu vardı ama birşeylerden korkuttuğu belli ki uyuyamıyordu,bende çareyi uyku ilacında buldum.Umarım uyumuştur.
Hazarın gözlerine bakmamla keskin bakışlarıyla karşı karşıya kaldım. Yutkunamadım.Sanki biri boğazımı sıkıyordu ve nefes alamıyordum.
Kahverengi hareleri öyle yoğun bakıyordu ki üzerimdeki etkisi beni afalatmıştı.Bakışları değişmişti,eskiye nazaran çok değişmişti.
Sevdiğim adamın bakışları da aşkla bakıyor gibiydi.
Göğüs kafesimde Yer alan kalbim,yine Çırpınmaya başlayınca ellerim yumruk oldu ve bakışlarımı hazardan hızlıca çektim.
O bakışlara kanmam bir daha,asla kanmam!
"Herkes yerleşsin! On dakikaya gelirim." diyip demirin cebinden hızlıca araba anahtarını aldım.
Herkes bana baksada deri ceketimi kanepeye koyup salondan çıktım. Kısa saçlarımı ellerimle arkaya attıp hızlı adımlarla arabaya gideceğim zaman öyle bir güçle geriye çekildim ki tüm dengem alt üst olup ağzımdan küçük bir çığlık kaçtı.
