AŞK NEFRET VE SEN /g×g

AŞK NEFRET VE DEĞİŞİM

Hastaneden çıktığında ne yapacağını bilemiyordu. Tüm olayların yanında bir de annesi ile görüşmek ona sandığı gibi iyi gelmemiş aksine üzmüştü. Ruhsuz otel odasında duvarlara bakarak elinden kayıp giden hayatını düşünmek istemiyordu. Sema'ya gitmeyi düşündü ama ona yalan söylemek zorunda kalacaktı. Otoparkta arabasına yürürken simsiyah gökyüzüne baktı. Derin bir nefes verdi ve son günlerde sık sık yaptığı gibi bu hale nasıl geldiğini düşündü.

Arabasına bindiğinde gitmek istediği ve gitmesi gereken rotalar farklıydı. Sonu Selen'e çıkan bir yola düşmek isterken oteldeki yalnızlığına sürmek zorundaydı. Sokak lambalarının ve diğer arabaların ışığında kısa bir yolculuk yaptığında kalbinin istediği yolun sonundaydı. Birkaç gün önce kovulduğu eve özlemle bakıyordu. Uzaktan da olsa Selen'i görmeyi umdu. Aracını sokağa park edip evin geniş pencerelerine bakındı. Bir ışık ya da hareketlilik yoktu. Saatine baktı akşam onu geçiyordu. Selen'in nerede olduğunu daha da merak etti. Derin bir nefes verip alnını direksiyona dayadı. Kaybetmenin stresi çok ağır geliyordu. Cama vurulma sesini duyduğunda korkuyla yerinden sıçardı ve hemen soluna baktı. Görmeyi beklediği istediği kişiydi. Selen camın ardından ona bakıyordu. Hemen camı indirip gülümsedi.

"Ne işin var burda Feris?" dediğinde sesi soğuk ve mesafeliydi. Eşinin özlediği güzelliğine dikkatle bakarken sorusunu geçiştirdi.

"Geçiyordum öyle." Selen'i inceliyordu. Çünkü bir daha onu ne zaman göreceğini bilmiyordu. Pembe ceketinin içine giydiği beyaz tişörtü ve topuzundan yüzüne düşen saçları ile kusursuzdu. 

"Belki konuşabiliriz." Feris reddedilme pahasına da olsa bu teklifi yaptı. Selen kollarını göğsünde bağlayıp arabada oturan Feris'e baktı. 

"Tamam..Gel.." diyerek eve yürüdüğünde Feris hem şaşkın hem mutluydu. Hemen arabasını çalıştırıp Selen'in az önce girdiği bahçeye park etti ve Selen'in arkasından eve girdi.Selen'i mutfakta gördüğünde oraya doğru yürüdü.

"Nasılsın?" diyerek mutfakta bardaklara kahve döken Selen'e baktı. Selen arkasında duran Feris'e bakmıyor kahve ile ilgileniyordu. "İyi değilim." diyerek önün döndü ve Feris'in tam da gözlerine baktı. Feris bu cevaba şaşırmıştı ama tonlamasından da korkmuştu. Yutkundu.

"Benim yüzümden.. Biliyorum." Selen'e doğru birkaç adım attı. 

"Hayır Feris.. Senin yüzünden değil. Sorun benim." kahveyi Feris'e uzattı ve yemek masasının üzerine oturup kendi kahvesini de yanına koydu. Feris devam etmesini beklerken onu izliyordu.

"Gittiğinden beri uyuyamıyorum. Nereye baksam seni görüyorum. Arkadaşlarıma karşı seni koruyorum yaptığın onca şeye rağmen.." başını öne eğip derin bir nefes alı ve devam etti.

"Bunların yarısını başka biri yapsa saniyesinde onu unutur ve yoluma bakardım. Ama seni haklı çıkarmaya seni masum göstermeye çalışırken buluyorum kendimi... Alkol yüzünden yaptı diyorum..Üst üste zor zamanlar geçirdi diyorum.." Feris kahvesini tezgaha bırakıp Selen'e yaklaştı ve tam önünde durdu. Birbirlerine dokunmuyorlar sadece bakıyorlardı.

"Selen.. Bunları sana aşk yaptırıyor." yumuşak bir tonlama ile gözlerine bakarak söylediğinde Selen gülümsedi.

"Biliyorum..Eski Selen değilim ama bu halimden memnun da değilim. Eşinin her hatasını affeden o kadınlardan olamam ben bu değilim." ellerini dizinde birleştirip parmaklarıyla oynamaya başladı. 

"Güzelim.. Ben de sensiz yapamıyorum, olmuyor. Günlerdir senden başka bir şey düşünmüyorum Selen.. Aşkımız, sevgimiz o kadar büyük ki bunları atlatabiliriz." Selen'in dizinde birleşen ellerini nazikçe tuttuğunda Selen ellerini geri çekti.