Benim Doğrularım Senin Günahların(DÜZENLENİYOR)

ROMANIN SAYFALARI

Evimiz hastaneye yakın olmasına rağmen yolculuğumuz bitmek tükenmek bilmemişti. Nihayet hastaneye vardığımızda Sinan arabayı durduğunda kızlarla anlaşmışız gibi aynı anda kapıları açıp arabadan inmiştik. Arabadan indiğimde karşımdaki kapıya uzun uzun bakmıştım. Ayaklarım ne bir adım ileri ne de bir adım geri gidebiliyordu. Ilgın yanıma gelip sağ avucunu hafifçe omuzuma bastırdığında onunla beraber ayaklarımı hareket ettirmeyi başarmış ve içeri girmek için kapıya yönelmiştim. İçeri girmeden önce kafamı kaldırıp gökyüzüne bakmıştım. Gökyüzü de bizim gibi karanlıktı. Elimden geldiğince güçlü adımlarla kapıdan içeri girdiğimde koruma bizi üst kattaki koridora yönlendirmişti. Koridora girdiğimiz anda Kuzey hiçbirimizin bir şey sormasına izin vermeden İzgi'nin üzerine yürümüştü.

"Bu sefer andım olsun seni öldüreceğim. Nasıl yaparsın lan bunu? Biz sana yardım ettik hain!" Kuzey'in sözleriyle ben ve Ilgın afallamış bir şekilde İzgi'ye dönmüştük.

Kuzey açıklama gereği duymadan bizim gibi şaşkın bir şekilde ona bakan İzgi'ye işaret parmağını tehdit eder gibi sallıyordu. İzgi buna dayanamamış olacak ki hızla yanımızdan ayrılıp Kuzey'in yanına gitti ve Kuzey'in işaret parmağını ters çevirdi. Evet şu an tam olarak bu yaşanmıştı. İzgi Kuzey'in parmağını kırmıştı ama Kuzey'in yüzünde acıya dair bir şey yoktu. Sadece kaşları çatılmıştı ve nefes alıp verişi hızlanmıştı.

Asaf onların yanına giderek aralarında tampon görevi görmüştü. Kuzey o kadar normal duruyordu ki acaba parmağı kırılmamış mıydı? Saçmalama Minel gözünün önünde adamın parmağı ters döndü. Ben şu an neler yaşandığını idrak edemiyorum. İzgi hain miydi? Bize ihanet mi etmişti?  Düşüncelerimi kesen şey İzgi'nin beni korkutacak bir şekilde bağırarak "Bana bak Kuzey Pusat! Sana söylediklerimi sakın unutma değil canımı yakmak, canımı sıkarsan bile senin canını alırım demiştim ve sen benim canımı sıkmaya başladın." demesiydi.

Benim saatler önce konuştuğum kız hain olmazdı. Benim güvendiğim, yardım istediğim kız hain çıkamazdı. Gerçi beni büyüten teyzem bile hain çıkmıştı. Bu sefer insanlara olan güvenimi tamamen kaybederdim.

"Yeter!" Asaf'ın bağırmasını beklemediğim için yerimde irkilmiştim. Bunların hiçbiri normal konuşamıyor muydu? Hayır Minel yanlışın var Asaf bağırmadı kükredi. "Birbirinizi öldürün de bitsin artık bu savaş. Sizin yersiz ve sebepsiz kavgalarınızla uğraşamayız. Dışarıda onca düşmanınız var birbirinize düşmanlık yapmak yerine gidin onlarla uğraşın. Yoksa ikinizle de çalışmayı bırakacağım. Ben yanımda olan insanlara güvenmek istiyorum. Size bir görev verdiğimde acaba düşmana mı sıkarlar yoksa düşmanı bırakıp birbirlerinin kafasına mı sıkarlar diye düşünmek istemiyorum. Bu size ilk değil ama son uyarım. Artık oyun zamanı bitti. Bulunduğumuz durumdan da anlarsınız ki artık savaş zamanı. Ve biz bu durumda bir de sizle uğraşamayız. Ya kendinize gelin ya da defolup gidin." Asaf'ın hastane koridorunu inleten sesinden sonra kimse çıt çıkarmamış herkes sükunet içinde doktoru beklemeye başlamıştı.

Takım elbiseli uzun boylu kumral bir adam hızla Asaf'a doğru gelip kulağına hararetli bir şekilde bir şeyler söyledi daha sonra da koridoru terk etmişti. Asaf Kuzey'in sırtına dokunarak onun dikkatini kendine çektikten sonra koridorun sonuna doğru ilerlemeye başladı. Kuzey Asaf'ın ilerlemesiyle onu takip etmeye başlamıştı. İkilinin ne konuştuğunu deli gibi merak ediyordum ama yanlarına gitmeye de çekiniyordum. Acar bizim oturduğumuz yere gelerek Ilgın'la benim arama oturmuştu. Bunu fırsat bilerek bende konuyu açmıştım. "Neler oldu? Bu nasıl oldu?" Acar'ın kaşları çatıldı olay anını hatırlıyor olacaktı ki sağ elini yumruk haline getirmişti. Seğiren gözü de tahminimi doğrular nitelikteydi.

"Toplantı çıkışı yolda bizi çapraz ateşe aldılar. Onları hallettik içlerinden biri teslim olunca onu öldürmedik. Amacımız onu konuşturmaktı ama adam belinden ikinci silahını çıkararak Bulut'a ateş etti. Aslında amacı Bulut değil Kuzey'di. Ama Bulut ondan beklenmeyecek şekilde onun önüne kendini siper etti. Adam kurşunu sıkarken İzgi Hanım'ın selamı var dedi. Yani Kuzey'in İzgi'ye olan öfkesinin sebebi buydu. Aslına bakarsak Kuzey İzgi'den ziyade kendine öfkeli."