"Bulut kes sesini sırası değil." Neyin sırası değildi? İntihar etti ve bunu konuşmanın mı sırası değildi?
"Asıl sen kes biz daha kaç kere seni ipin ucundan alacağız? Derdin ne senin? Yine ne oldu?" Acar Kuzey'in yakasına yapıştığında onu ilk defa bu kadar öfkeli ve aynı zamanda da kırgın görüyordum. Ama gözlerinde hepsinden daha büyük bir duygu vardı o da korku. Neyden korkuyordu? Anladığım gibiyse Kuzey geçmişte de intihar etmişti ve bunun tekrarlanması Kuzey'i kaybetme korkusunu körüklemişti. Asaf aralarına girdiğinde sinirden yumruklarını sıktı. Kuzey'e bakmamak için özel bir çaba sarf ediyordu. Kuzey bu olanlara tepki vermeden duruyordu.
Bulut Kuzey'in yanına sakince yaklaştı ve Kuzey'in bakışları ona döndüğünde "Ben abimi çok geç buldum. Eğer onu benden bir daha kopartırsan seni bir daha asla affetmem. Hani sürekli diyorsun ya benim ruhum ölü diye, asıl o zaman gerçekten bende ölürsün." Diye fısıldadı. Kuzey gözlerini yavaşça kapatıp açtığında gitmek için yürümeye çalıştı ama onu tutan Asaf yüzünden bir yere demedi. "Asaf çekil!" Asaf hızla kafasını salladı "Kuzey sakın!" Kuzey sadece boş boş bakıp "Eyvallah." Diyerek gitti.
Onun gidişiyle salona sessizlik hakim oldu. Asaf kimseye bakmadan hızla merdivenlerden çıktı. Nereye gittiğini tahmin etmek zor değil odaya gitmişti. Onun arkasındaki boşluğa bakarken Ilgın Acar'ın yanına geçip başını omzuna koymuştu. Acar'ın sol eli yumruk halindeydi Ilgın parmaklarını Acar'ın yumruk yaptığı elinde gezdirdi. Acar'ın eli açılmamış ama bakışları yumuşamıştı . Ilgın sağ elini Acar'ın yumruğunun üstüne kapatınca bu sefer Ilgın istediğini elde etti ve Acar'ın eli açıldı. Acar ayağa kalktığında Ilgın'la beraber el ele evden çıktılar.
Asaf'ın yanına gitmem gerekiyormuş gibi hissediyorum ama buna cesaret edemiyorum. Tek kalmak istediği için mi yukarıya çıkmıştı? Ben gitsem sinirlenir miydi? Bana kızar mıydı acaba? Özel alana biraz saygılı mı olmam lazımdı? Yanına gitsem rahat etmeyecek gibi geliyordu. Ama gitmesem de ben rahat edemeyecektim. Derin bir nefes aldıktan sonra daha fazla düşünmemek için hızlıca ayağa kalkıp aynı hızla yukarı çıktım. Arkamdan bana bakan İzgi'nin düşüncelerini anlıyor ama karşılık veremiyordum.
Koskoca evde tek bir mutlu insan yoktu. Hayal kırıklıkları, hüzün ve öfke hepimizi tek tek tesiri altına alıyor. Hiçbirimiz bundan kaçamıyor, saklanacak bir yer bulamıyoruz. Hep beraber saklambaç oynuyoruz ve ebe olan mutsuzluk tek tek hepimizi buluyor ve daha oyunun çok başındayız. İyi bir strateji bulursak belki ebeyi gafil avlar ve onu sobeleyebilirdik. O içimizde ki en sona kalan umudu bulup sobelemeden biz onu sobelemeliydik.
Hayatlarımız zaten yeterince karışık değilmiş gibi bundan sonra daha da karışacaktı. Artık tereddüt etmeye yer yoktu çünkü artık yakalanmadan yakalamamız gerekiyor. Biz bir yola çıktık hepimizin hikayesi farklı, bu yola çıkma sebepleri farklı ama hepimizin istediği olan hedefimiz aynıydı. İntikam. Bazıları intikamın gereksiz olduğunu düşünürdü. Hatta hayatımın bir döneminde bende öyle düşünenler arasında yer alıyordum ama hayat yüzüme sillesini öyle bir çarptı ki. Hak edene hak ettiğini vermem gerektiği kafama çok sert bir şekilde dank etti. Artık savaşımız da bazı duygulara yer yoktu merhamet, acımak, üzülmek, affetmek artık bunların hiçbirini hissetmememiz gerekiyor çünkü biz bu duyguları hissettiğimiz de onların kölesi oluyoruz. Bazı insanlar merhameti zayıflık affetmeyi aptallık olarak görüp bizi kullanmayı çalışıyor ama buna izin vermem artık veremem. Çünkü artık sadece kendim için değil yanımda ki insanlar için hatta onların çocukluğu ve gençliği yani kısaca ziyan olan geçmişleri için intikam istiyordum.
Artık öfkeyle de hareket edemezdik. Boşuna dememişler keskin sirke küpüne zarar diye. Öfke insanın ileriyi düşünmesini engeller. Anlık bir intikam duygusuyla o an ki öfkemizi çıkartıp gerisini düşünmüyor anlık bir rahatlama yaşıyor daha sonra ise başımıza bir sürü bela açılıyordu. Artık bu olmayacak. Telefonumu elime aldım WhatsApp uygulamasına girip hepsinin isminin üzerine bastım ve yeni bir grup oluşturdum. "Umut" en çok ihtiyacımız olan şey grubun adını da yazıp onayladım. Gruba tek bir mesaj yazdım. "2 saat sonra herkes terasta olsun, konuşmamız gereken şeyler var. "
![](https://img.wattpad.com/cover/316662645-288-k378163.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Doğrularım Senin Günahların(DÜZENLENİYOR)
Fiksi RemajaKitap düzenlenme aşamasındadır. Wattpad açılana kadar düzenlenecektir. Ana konu ve karakterler aynı kalacak ama hikayenin akışı değişecektir.