Jessielie's POV
Nagising ako at bumungad ang puting ceiling.
"OMG! Gising ka na!"-Callie.
"Tss. "-Bigla naman akong nakaramdam ng hilo. Kaya napa-pikit ako.
"Okay ka lang ba? Walang nurse ngayon. Yung nagbabantay lang ang meron."-Callie.
"Sino nagdala sa akin dito?"-Si Zig ba?
"Ako. Nagpatulong ako kay manong guard. Nakita ko ang nangyare."-Lumukot naman ang mukha nito sa nasabi.
"Callie--"
"I won't judge you."-Callie cut me.
"Pero pwede mo naman siyang hiwalayan diba?"-Callie added.
"Callie. Sa totoo lang wala akong mapupuntahan kung ginawa ko yun tsaka may dahilan ako para hindi siya hiwalayan mahal ko siya Callie, tska may kailangan din akong malaman."-Malungkot na sabi ko. Niyakap niya naman ako.
"Ako ang magiging nurse mo ngayon. Kung kaya mo ng tumayo, tara sa cafeteria, I'll treat you."-Ngumiti ako at tumango sa sinabi niya.
Thankful ako at may kaibigan ako.
*
"Wow ha! Hindi ka pa ba busog? Grabe tataba ka niyan! Bahala ka!"-Callie.
"Sabi mo treat mo. Lulubusin ko na to syempre!"-Punong bibig na sabi ko. Binatuhan niya naman ako ng wrapper ng snow bear. Oo sa haba ng pagkakain ko, candy lang ang nilalamon niya. Shunga lang diba? Hindi niya nalang ako sabayan.
"Hoy Jessie! Tumigil ka na nga! Naka 10 na styro ka na ng palabok oh!"-Callie said sabay irap.
Inirapan ko nalang din siya at tuloy lang sa pag-lamon.
"Uy bili ka pa ng dalawa!"-Sigaw ko sakanya.
Ang sarap talaga eh.
"Haaaaay!"_Sigaw niya at padabog na umalis.
Mehehe. Mga ilang minuto na ang lumipas, wala pa din siya. -.-
"Wala na daw palabok. Ubos na."-Callie.
Lumungkot naman ang mukha ko sa balita niya.
"Tss! Nga pala. May reunion ang aming family at kailangan ang presence ng napaka-ganda kong pagmumukha. Maiiwan na kita donya. Balik ka na sa room, at mag-iingat ka ha! Ciao!"-Siagw niya at tumakbo.Loka-loka yun.
Tumayo nalang ako doon at nagpunta sa room.
When I got there, andun ang barkada ni Zig. Hindi ko nalang papansinin ang presence nila, kaya naman umupo ako sa upuan ni Callie.
"Look who's here! The wife of Mr. Standford."-Ngising sigaw ng isang barkada niya.
Nagtawanan naman ang iba. Anong nakakatawa doon? Paki-explain? -.-
Naramdaman kong may umakbay, kaya nilingon ko ito. Barkada ni Zig.
"Pwede mo ba akong bilihan ng pagkain?"-Ngising tanong niya.
"Paano pag ayaw ko?"-Diretsahang tanong ko.
Ngumisi naman siya at sinabing ikakalat niya na asawa ko si Zig, at ang sasabihin niyang nagkalat ay ako daw. He is blacmailing me? Bigla kong naalala si tita. Natakot ako.
"Tss. Bakit natahimik ka? Oh why? Wala ka bang pera pambili?"-
"Hindi--"
"Hey Zig wala daw pera wife mo. Gusto niya ng food, but she don't have money."-Sigaw niya at umalis sa tabi ko.
Bakit nila ako tinatrato ng ganito? Aalis na sana ako.
"Okay. I will give my wife some money."-Nagulat ako sa sinabi ni Zig, but suddenly he grabbed my wrist.
At dinala ako sa boy's cr. Ano ang balak niya.
Nagulat ako when he kissed me hungrily. Ayaw ko ng ganito. I keep on pushing him, but he grab my nape at mas nilapit ang mukha ko sakanya. I tried to hit his chest na akala ko titigil siya.
"Stop doing that. Pag ako naasar sayo, hindi mo magugustuhan ang gagawin ko!"-Sigaw niya.
Binuhat niya ako at inupo sa sink or should I say para niya akong binato at nauna ang pwet ko sa pagkakabagsak. Bigla nanaman akong nakaramdam ng hilo dahil parang naalog ang buong sistema ko. Napa pikit ako at napa kapit ng sobrang higpit.
"Ahhh!"-Napangiwi ako sa sakit.
He punch my stomach. Yes he punch me.
"Zig.."-Nanghihinang tawag ko sakanya.
"I warned you to stop."
Bigla niya nanaman akong hinalikan.
Hindi ko kayang lumaban ngayon, para akong nanghihina.
So we did it.
No let me rephrase that, he did it.
"Ahh.. You don't have money to buy food? Here."-Nakangising sabi niya at inabutan ako ng 20 pesos.
Tumulo ang luha ko, and he left me .. dumbfounded.
***
A/N : Hai. Short UD lang po, may nagsabi kasing UD ulit ako haha. Sige salamat :) <3
Vote Comment Share my story
