Jessielie's POV
Napa-upo ako sa isa sa mga bench ng upuan sa gym. Nakakapagod talaga. Thursday na ngayon at bukas na ang real event. Nitong mga nakaraang araw pala, puro practice kami at hindi pa umuuwi si Zig sa bahay. Do you remember the day nung natulog ako sa kwarto namin? Pagkagising ko kinabukasan wala na siya, at two days na siyang hindi umuuwi. I tried na i-approach siya pero anjan si Vanessa there was this time when I approached Zig.
*Flash back*
"Zig.."-Pagtawag ko sakanya, gusto ko siyang kausapin. Hindi na siya umuuwi ng bahay.
"What?"-Cold na tanong nito.
"B-Bakit hindi ka pa umuuwi?"-Nag-aalala na tanong ko.
"Why the hell do you care?!"-Napatingin ako kay Vanessa na nasa tabi niya.
"Pwede ba? Huwag kang nangingialam sa usapan ng mag-asawa!"-Hindi ko alam kung bakit lumabas iyon sa bunganga ko. Masyado na yata akong galit sakanya.
"Asawa? Really? Eh bakit? Asawa ba ang turing sayo ni Zig?"-Mapang-asar na tanong nito.
Hindi na ako nakapag-salita. Inirapan niya lang ako at hinila muli si Zig.
*End of Flashback*
Since that usapan. Hindi na ako makalapit sakanya. Ewan ko ba. Parang gusto ko lang umiwas kay Vanessa. Feeling ko kasi kapagsinagot ko pa iyon, saktan niya pa ako.
"Hoy Jessie! Nag ddrama nanaman ang utak mong may tumor!"-Natatawang sigaw ni Callie. Hindi ko nalang pinansin ang kabaliwan niya.
"Nga pala! May appointment ka sa doctor mamayang dismissal."-Pagpapaalala niya. Tumango naman ako. Ang bait talaga ni Callie but may saltik naman siya. Haha ^__^
Napatingin ako sa pumasok na sina Sophia Vanessa at Zig. Nasa likod si Sophia at naka-cling si Vanessa kay Zig. Nagka-tinginan kami ni Callie.
Lumapit si Sophia sa amin.
"Pwede bang sainyo muna ako? G-gusto ko kasing dumistansya sakanila."-Malungkot na sabi niya. Hindi ako sanay, sa tuwing nakikita ko ito, palagi siyang naka-ngiti. yung tipong parang araw-araw siyang may binubuksan na gift at sobrang saya niya.. Pero ngayon napaka-lungkot niya.
Tumango kami ni Callie kaya naupo siya sa gitna namin. Tahimik lang siya pero hindi na kami nagtanong pa. Wala kami sa lugar.
"Ahmm. Jessie? Okay lang ba kung samahan mo ako sa banyo?"-Malungkot na sabi niya. Tumango si Callie na sinesenyahan niya ako na samahan ko na. Tumango naman ako kaya pinuntahan namin ang cr na nasa likod ng gym.
Pumasok siya sa isang cubicle, after a sec nakarinig ako ng hagulgol, palakas na ito ng palakas at parang pinipilit niya itong pigilan.
"Sophia. Anong problema?"-Agad kong tanong saknya.
Bumukas ang pinto at sinalubong ako ng yakap ni Sophia.
"Wala na ako ibang makakausap."-Mahina at malungkot na sabi ni Sophia. Niyakap ko naman siya pabalik at hinagod ang likod niya.
"Ano bang problema?"-Tanong ko habang yakap-yakap pa din siya.
"Zig confronted me *sob* he said na napaka-walang kwenta ko daw. Dapat daw sinabi ko ang pagbubuntis ko. Hindi yung ipapalaglag ko pa."
Humiwalay ako sa pagkakayakap sakanya, at naramdaman ko ang pag-tulo ng mga luha sa mata ko.
"B-buntis ka?"-Piyok na tanong ko.
Humagulgol pa siya
"No. *sob* I don't know. Nagising nalang ako sa isang puting kwarto ko. At nandoon si Zig. Ang sabi daw ni Vanessa. *sob* nagpalaglag daw ako. But I know I didin't. At alam kong hindi ako nabuntis ni Zig *sob* Vanessa betrayed me *sob* I don't know why but made up some story! *sob*"-Nakita ko ang halo-halong emosyon sa mga mata niya. Lungkot, galit, pagmamahal at pagkainis.
"Oh Sophia.."-Yun lang ang nasabi ko at niyakap siya ng mahigpit.
"When I approach Zig a while ago. Umiwas siya, stared at me with his cold eyes."-Dugdog ni Sophia habang umiiyak pa din.
Nakaramdam ako ng galit kay Vanessa at kay Zig. Sobrang galit kay Vanessa. Naramdaman ko ang pag-tulo ng luha ko dahil kahit galit ako sa ginawa ni Zig nakaramdam pa din ako ng pagmamahal para kay Zig.
"I want to get mad at Zig. B-But *sob* I can't cause I still love him. *sob* I really do. And that hurts me a lot. It hurts me a lot *sob* cause I still love him."-Umiiyak na sabi nito.
Mas lalong pumatak ang mga luha ko at hmagulgol din.
Ramdam kita Sophia. Ramdam na ramdam kita.
"Napaka inosente mo para pagdaanan ang ganito."-Sobrang mabait siya. Para ngang pwede na siyang maging bida sa isang kwento.
Mas lalo pa siyang humagulgol sa punto na siniksik niya ang sarili sa akin.
"At napakasakit Jess *sob* mahal ko siya pero sirang sira na kaming dalawa. Kahit *sob* anong pagpapaliwanag ang gawin ko *sob* hindi siya maniniwala. I know Zig, he trusts Vanessa the most maliban sa mama at ate niya.*sob*"-Pagkkwento niya at umiyak ng umiyak.
*
Pinaupo ko si Sophia sa bench. I told Callie everything. As usual napuno ng galit ang mga mata niya.
"Sht those bastards! Mas lalo na ang Vanessa na yan!"-Asar na sabi niya habang titig na titig kay Vanessa. I know she's killing Vanessa in her mind.
"Huwag muna Callie."-Sabi ko sakanya.
Kahit kating kati na siyang sugurin si Vanessa ay nanahimik nalang siya at pinagaan ang loob ni Sophia. Napatitig ako kay Sophia. Napabuntong hininga ako.
Ang pagaanin ang loob mo ay ang isa sa kaya kong gawin para sa iyo Sophia. Parehas tayo ng pinagdadaanan.
***
A/N: Salmaaat <3
Vote Comment Share the story
