Jessielie's POV
Natapos na ang practice kaya naman na namin. Nagawa na namin ng perfect. The whole time na nag ppractice kami Zig was so cold, he did not even touch my hand o kahit ang waist ko. Parang diring diri siya na mahawakan ako. Nakakalungkot lang isipin ang nangyayari ngayon sa buhay ko.
Kasama namin ngayon si Sophia, papunta kami ngayon sa hospital. Hindi na kami umangal pa tska sabi naman ni Callie na hindi na kailangan sumama ni Sophia sa loob. She can wait naman daw sa kotse ni Callie.
"Sophia? Sasama ka pa ba?"-Callie asked Sophia.
"Hindi na. Pero saglit lang ba kayo? May dadalawin ba kayo?"-Sophia asked.
"Wala kaming dadalawin. May order kasi ako sa tita ni Jess. Eh she's working here kaya dito kami mag mmeet at saglit lang naman kami."-Paliwanag ni Callie. Of course she's bluffing hindi naman namin pwede sabihin na mag papa check up kami, knowig Sophia sasama siya para malaman kung anung problema.
Ngumiti siya at tumango kaya lumabas na kami.
"Naaawa ako sakanya."-Agad kong sabi kay Callie.
"Me too. Napaka-masayahin niya."-Sagot naman ni Callie.
Agad kaming pumasok sa isang office ng OB ko.
Chineck up niya ang nasa sinapupunan ko.
Okay naman daw ito. Binigyan niya ako ng vitamins pati rin yung milk for pregnant siya na din ang nag reseta. Binayaran naman ito ni Callie.
Pagkalabas namin agad kong niyakap si Callie.
"Bakit?"-Gulat na tanong niya dahil sa pagkayakap ko sakanya..
"Salamat talaga Callie. Hindi ko alam ang mangyayari sa buhay ko kapag hindi kita nakilala."-Naiiyak na sabi ko.
"Haha. There's a reason why you met me cause I'm your fairy god mother. And you are cinderella but without your two sisters and step mother."-Natatawang sabi ni Callie humiwalay ako sakanya at nag-ngitian. Bumalik na kami sa kotse. Kinuha ni Sophia ang laman ng plastic na binili namin.
"For pregnant?"-Gulat na tanong niya.
"Sino ang buntis sainyo?"-Takang tanong nito.
"S-Sa tita ko."-Callie.
Tumango na si Sophia at hindi na nagtanong pa.
*
9 pm na ng makauwi ako. Nakapatay lahat ng ilaw sa loob ng bahay. Hindi pa siguro siya umuuwi. Nakakalungkot talaga ako nanaman ang mag-isa.
Pagpasok ko biglang may nagsalita sa likod ko.
"Why are you late?"-Tanong nito na puno ng awtoridad.
"Zig?"-Kahit madilim ay alam kong siya ito.
Hindi ko alam pero bigla ko siyang niyakap.
Pero nagulat ako ng hinila niya ng buhok ko at hinila paalis sa pagkakayakap sakanya.
"Ahhh.."-Napasigaw ako sa sakit.
"Bakit ngayon ka lang umuwi?!"-Sigaw niya.
Ano nanaman ba ang problema niya?
"Zig! Nasasaktan ako .."-Sigaw ko sakanya pero as usual hindi nanaman siya tumigil.
Bigla nanaman niya akong hinalikan. I pushed him I succeed.
"Zig!"-Sigaw ko sakanya.
Nagulat ako ng hinawakan niya ang kamay ko at hinila papunta sa kwarto namin.
