Jessielie's POV
"Umiiyak ka nanaman."-Agad kong pinalis ang mga luhang tumulo mula sa mga mata ko.
"Nangako ako sa sarili kong hindi na ako iiyak patungkol kay Zig at nagawa ko naman. pero bakit ngayon, nag-uumpisa nanaman akong maging madrama. Nalulungkot ako para sa mga anak ko, tatlo na agad sila pero wala silang makikilalang ama at ang magulang ko, saglit ko lang nakasama. When will my life be okay kahit isang araw lang."-Naluluhang sabi ko, huminga ng malalim si Gio tska siya lumapit sa akin.
"Huwag ka ng iiyak. Instead, ibuhos mo lahat ng atensyon mo sa mga anak mo. About tita and tito, they love you enough na kaya ka nilang iwan kahit masaktan ka pa, because for them, in that way, mas magiging safe ka. Isa ka ng ina Jess at alam kong ganun din ang gagawin mo kung sakaling ganun ang trabaho mo."-Pag-aalo ni Gio habang inaayos ang buhok ko.
"Kung bakit kasi ganun ang trabaho nila. Edi sana kasama ko sila ngayon."-Pagrereklamo ko. Tumawa siya at pinisil ang pisngi ko.
"You miss them?"-Tanong niya.
"Oo naman no. Nag-bonding kami dito pero panandalian lang yun but it's okay. Atleast nakilala ko sila at mejo okay na din ako kasi binigyan nila ng kasagutan lahat ng mga katanungan ko tska may picture na din kami."-I said proudly.
"Good. Anyway I have something to tell."-Seryosong sabi ni Gio. Kumunot ang noo ko.
"Tita and Tito asked me to move in the Philippines."-Nanlaki ang mga mata ko.
"Gio alam mo namang ---"
"Alam ko at hindi ko makakalimutan pero, mas safe kayo ng anak mo doon."
"No! Hindi na ako babalik doon, hindi ba't sayo na naggaling na ibigay ko nalang lahat ng atensyon ko sa mga anak ko?"-Sigaw ko pabalik sakanya. Ayaw ko ng bumalik doon, andun ang bwisit na lalaking yun pati na din ang walang kwenta niyang pamilya.
"Hey listen! Dito nag-ttrabaho ang mga magulang mo, delikado ang trabaho nila dahil madami na ang gustong pumatay sakanila dahil sa ginagawa nila, at kapag nalaman ng mga kalaban nila ang tungkol sayo at sa mga anak mo, maaari kayong mapahamak! Isipin mo ang mga anak mo, huwag ang hayop na yun! Naiintindihan mo?!"-Tuloy-tuloy na pag-eexplain ni Gio, huminga muna ako ng malalim at inisip ang mga anak ko. Tama si Gio, tumango ako.
"Sorry."
"Don't be sorry. You just hate him that's why you're saying no. Pagnaka-labas na tayo dito, aalis na tayo, tita and tito gave us something big. I know you'll like it. For now, magpahinga ka muna and we're going to visit your kids, just like you asked earlier."-Nakangiting sabi ni Gio. Tumango ako at hinayaan ang sariling magpahinga.
Gio's POV
Kinumutan ko si Jess ng marinig ko na siyang humihilik. Nakakatawa ang hitsura niya kapag natutulog siya. Lumapit ako at uumpisahan ko na sana siya kuhanan ng litrato ng may nag-salit.
"Sige Gio, kuhanan mo uli siya ng picture at kapag nalaman niya yan. Malamang mag-sisisi ka."-Nilingon ko ang dalawang babae na nasa pinto. Callie and Vanessa.
"Yeah fine!"-Sigaw ko at nilagay sa bulsa ko yung cellphone.
"So okay lang ba sakanya na umuwi na tayo ng Pilipinas?"-Vanessa asked habang nilalagay ang pagkain sa table.
"At first, ayaw niya pero sa huli napa-payag ko din siya. I am just worried about her, ano na ang mangyayari kapag naka-uwi na tayo?"-Tanong ko. Sasagot na sana si Vanessa pero biglang tumili si Callie.
"Ano nanaman ba Callie?"-Iritableng tanong ni Vanessa. Lumapit si Callie at ipinakita ang isang picture sa phone niya. Instagram ni Zig, isang baby at may caption na heart.
"Gurang talaga yang hampas lupang yan! Nakakaloka! Don't let her see that!"-Sigaw ni Vanessa at itinuloy ang ginagawa kanina.
"Don't mind him."-I said and she nod.
"Wait! I have a bright idea!"-Callie shouted, napatingin kaming dalawa sakanya.
"Gio, kuhanan mo siya ng litrato at mag-post ka din sa instagram! Dali!"-Tuwang-tuwa niyang sabi. Nagkatinginan kami ni Vanessa and she just shrugged her shoulders, I shrugged my shoulders too at nilabas ang phone ko. Kinuhanan ko siya ng litrato with the best shot and post it with a caption
'She gave me a family. Thank you hon <3'
"Kyaah! Kahit alam kong good time mo lang to, kinikilig ako! Haha!"-Napa-iling ako at binasa ang mga comments.
Zig's POV
Matapos kong kuhanan ng lirato ang anak ko, pinost ko agad ito sa instagram. So adorable. I smiled when I read the comments. I started to browse again and saw a picture of a girl lying in a hospital bed with a caption 'She gave me a family. Thank you hon <3' I know that girl, I know every piece of her.
"She now have a family with him?"-I whispered and I was stunned when I saw a tear drop on my screen.
What's wrong with me? Fuck.
