DEVRİM-İ VATAN

6.DEVRİM

Merhabalar, nasılsınız ?

Hikayedeki her olay ve herkes hayal ürünüdür!

🌊Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın .🌊

Keyifli okumalar 🇹🇷

Bir gün bu yasağın bitip ,hayallerimize pranga vurulmadan devam edebileceğimizin ümidiyle . Ne kadar umudum azalsa da bir tutam var .

Yaklaşık 1 aydır bölüm atmamışım onun için size 8.7 k bir bölüm veriyorum. Beğenirsiniz inşallah.

☆

Bazen duyguların ağırlığından kaçmak isterdiniz. Görmezden gelerek kafanızı başka şeylerle doldurarak ondan kaçırdınız. Bir yere kadar başarılı giderdiniz ama hep boğazınızı sıkan his peşinizi bırakmazdı. Açığa çıkıp sizi yıkmak için hep doğru anı beklerdi .

Görmezden geldiğiniz duygular öyle bir patlak verirdi ki , gözlerinizden akan göz yaşları rahatlamak istercesine intihar ederdi . Kalbinizi sıkan his görmezden geldiğiniz anlardan acısını çıkartacasına ağrırdı . Rahatlardınız ama asla unutmazdınız. Kırgınlığınız çoktan kalbinizde diğer izlerin yanında yerini alırdı .

Kırgınlık geçerdi ama kalpte bıraktığı iz asla geçmezdi .

Her şeyi unuturdunuz ama size nasıl hissetirildiğini unutmazdınız.

Ne kadar sevseniz, değer verseniz de bazen gitmek gerekirdi . Bazen kendi iyiliğiniz için vazgeçmek zorunda kalırdınız.

Soğuk duvara sırtımı daha çok yasladım . Şu an ihtiyacım olan harlı sinirimi yatıştıracak bir soğukluktu. Kolay kolay dinmeyeceğini bildiğim halde o soğuk duvara sığındım . Karşımda yıkılan arkadaşımın halini sadece izledim , izlemek zorunda kaldım .

Kapıyı açıp karşımda gördüğüm kadın bu zamana kadar tanıdığım Leyla'ya hiç benzemiyordu. Kahve gözleri hep ışık saçan kadın gitmiş ,yerine hayal kırıklığıyla bezenmiş ışığını kaybetmiş bir kadın gelmişti. Ülkü ,Buğlem'i benim odamın karşısında bulunan boş odadaki yatağa yatırmış şekilde içeriye girdi . Sıkıntıyla derin bir nefes alarak göğsü yükselip alçaldı.

Tomris ise Buğlem'in yanına yatacağını dilediğimiz gibi dertleşebileceğimizi söylemişti . Ne kadar kötü halde bile olsa Tomris'e minnetle bakmıştı Leyla .

Yanıma gelip sırtını duvara yaslayıp yere oturdu . Bacaklarının üstüne çenesini yerleştirdi . Mavilerine sinmiş üzgünlükle Leyla'ya bakıyordu. Her zaman alay dolu olan ifadesi bu sefer en iyi bildiği ve sakladığı duyguya ev sahipliği yaptı.

Göğsümde kavuşturduğum kollarımı daha çok sıkılaştırdım. İçimde cayır cayır yanan tarafı görmezden gelmek beni çok zorluyordu ama otokontrolüm hep yüksekti. Kendime hakim olacaktım.

Gözlerini yere dikmiş asla konuşmayan kadına ilk defa ağzımı açtım. Ezra ,tam yanında oturmuş saçını okşuyordu. Bu görüntü çok kısa bir an konuşmamı sekteye uğrattı . Saçı asla okşanmayan bir kadın ,kardeşi gibi gördüğü kadının en ihtiyaç duyduğu anda saçını okşuyordu .

" Ağlamaktan dudakların şişmiş ." Ağzımdan çıkan cümle beni bile şaşırttı. İyi misin diye saçma bir soru yönelticekken bu soru nerden çıkmıştı?

Beklenmedik bir şekilde işe yaradı. Leyla, dudaklarımdan dökülen bu basit cümleye odaklandı.

Kızarmış burnunu çekerken " Ne ?" diye sordu.