Onların kaderi yıllar önce yaşanmış tek bir gece sayesinde birleşti.
Bir anda karşısına çıkan ve peşini bırakmayan Atmanlı aşireti genç kızın bütün sokaklarını çıkmaz sokağa çevirecekti.
Bu zamana kadar her işini kendi halleden bir kız şimdi nasıl...
Bu arada şöyle bir güncelleme geçeyim; Adar'ın karakteri içime sinmediği için değiştirdim. Fotoğraf koymamı bazılarınız sevmese de gözünüzde canlansın diye satır arasına bırakıyorum 🤫
Hemen bölüme koşalım, yorum yapmayı unutmayın 😙
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 15: Darmadağın
Olanlar yüzünden sakinleşmiyordum. Resmen beni çuval gibi sırtına atıp o konaktan çıkartmış, o Boran denen adamı görmemi engellemişti. Esra beni sakinleştirmeye çalışırken dakikalardır yaptığım gibi karşımdaki koltuğa oturmuş Berzan'a bağırdım.
"Sen ne diye götürüyorsun beni?! Hayırdır ya, ne bu gizli saklı durumlar? O ağa zibidisiyle konuşup halledecektim ben!"
Yerdeki kafasını kaldırdığında suratında yorgun bir ifade vardı. "Buradakiler senin bildiğin gibi değil abim.. O adam kötü birisi konuşsanda anlamazdı."
Ferzan'da endişeyle onun yanında durmuş bana bakıyordu.
"O yüzden mi o adamı görmemi engelledin?"
Ferzan mırıldanarak "O adam düşman aşiretten Bade. Seni görmesine gerek yok." dedi hızla.
"İyi insanların arasında büyümüş gibi mi duruyorum sizce? Benim tanıdığım sadece iki iyi insan vardı, onlarda yanımda zaten. Sizin gözünüzde bu sorunu çözemeyecek birisi miyim?"
Söylediklerimle Berzan'ın gözleri hızla bana dönerken onunda yumruğunu sıktığını gördüm. Adem elması oynadığında öfkeyle gözlerini yavaşça kapatıp açtı.
"Güzelim halledeceğine hepimiz eminiz. Ama zaten biz karşıyız bu işlere, babam da durumu halletmek için konuşacaktı o adamlarla. Seni o kadar adamın içinde gördüğümüzde ne yapacağımızı şaşırdık."
Sıkıntılı bir nefes verip koltuğa oturduğumda Esra yanıma oturup elimi tuttu. "Sakin ol fırtınam.. Biraz haklılar bence, içeri girenleri gördüm çok korkutuculardı."
Sinirimden cevap vermezken içeri Adar girdi ve bizim suratımızı görünce "Ne oldu?" dedi endişeyle.
"Senin bu abin beni zorla buraya getirdi. O Boran denen herifle de karşılaşmamı engelledi."
Duyduğu isimle bana attığı adımlar dururken Berzan'a döndü. Berzan ona sıkıntıyla kafasını sallayınca direkt yanıma gelip önümde eğildi ve ellerimi tuttu.
"Duyduklarım doğru yani? Bütün aşiretlerin toplandığı konağı mı bastın sen?"
Normal bir şeymiş gibi kafamı salladığımda gülmeye başlayınca kaşlarımı çattım. "Aslında DNA testine bile gerek yokmuş. Bizim kardeşimiz olduğun çok belli."
