Onların kaderi yıllar önce yaşanmış tek bir gece sayesinde birleşti.
Bir anda karşısına çıkan ve peşini bırakmayan Atmanlı aşireti genç kızın bütün sokaklarını çıkmaz sokağa çevirecekti.
Bu zamana kadar her işini kendi halleden bir kız şimdi nasıl...
Çok heyecanlı bir şekilde yazdım bu bölümü. Sizleri bekletmeden hemen bölüme geçelim🥹
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazarın Anlatımıyla (İki Yıl Sonra)
Birisi çekip gider, veda eder tüm geçmişine.. Kıyafetleri kalır, fotoğrafları kalır, bulunduğu yerlerde olan gülümsemesi kalır, ses tonu kalır akıllarda, yemek yerken kahkahalar attığı masa kalır..
Birisi kalmaz, acısı en derinde kalır.. Gökyüzü bile artık umut vermez artık.
Atmanlı ailesinin yüreğinin tam ortasında koca bir boşluk vardı, yeri hiç dolmayan. Tutunabildikleri tek şey küçük bir umut kırıntısıydı..
Birbirlerine destek olmaya çalışsalar da unutamıyorlardı. Aramadıkları yer, bakmadıkları şehir kalmamıştı.
Bade, evin gülen yüzü gitmişti..
Bir insanın her saniye canı acır mıydı?
Bawer bey'in güçsüz kalbi her dakika acıyla sızlıyordu.. Avluda her oturduğunda, kızının odasına her girdiğinde sanki daha dün buradaymış gibi ciğerleri parçalanıyordu..
Bir babanın yaşayacağı en zor şey evlat acısıydı. O bu duyguyu iki kez yaşamıştı.. Önce kızı olduğunu öğrenmiş, yanında olamadığına parçalanmıştı. Sonra ise hatalar yapmış, sakladıklarını söylemekte geç kalmış ve kızını kaybetmişti.
Tam iki buçuk yıldır ne yiyor, ne içiyor bilmiyordu. Her dakika gözleri boşluğa dalıp giden adam iki kere kalp rahatsızlığı geçirmişti.
Terasta otururken gözleri kapının girişine kaydı.. Şimdi girseydi içeri, güneşten sıcak saçlarıyla, her zaman yaptığı gibi bağırsaydı günaydın diye nelerini vermezdi..
"Bawer'im.." diyen kadın kapıdan içeri girip eşinde artık sürekli gördüğü üzgün ifadeyle iç çekti.
Kahve bulunan tepsiyi eşinin önüne koyup yanına oturduğunda Bawer ağa göz ucuyla eşine bakıp iç çekerek gözlerini karşıya çevirdi.
"Yapma böyle Bawer'im.. Sana bir şey olacak diye çok korkuyorum."
Bawer ağa burukça gülümseyerek "Bana çok şey oldu Şimal. Ben kızımı kaybettim, canımdan can gitti." dediğinde kadının gözleri doldu.
Dudağını ısırarak avluya baktığında Bade'nin ona gitmeden önceki son bakışı aklına geldi. Öyle kırgın bakıyordu ki, nefes alamamıştı. Ama hak etmişti..
Sadece bir kere dinleseydi onları belki daha farklı olabilirdi. O gece, bu aile için hiç unutulmayacak, hatırladıkça boğazlarına yumru yerleştirecek bir gündü.
Bade kapıdan çıkarken Bawer bey kalp spazmı geçirince hepsi onun yardımına koştuğu için genç kızı durduramamışlardı bile. Sadece iki dakika sonra Aram kapıya çıktığında Bade yoktu.. Firaz kapının girişinde sırtını duvara yaslamış gözleri dolu bir şekilde yere bakıyordu.
