ချစ်ခဲ့ရတဲ့ နေ့ပေါင်းများစွာ(Complete) ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ

17

အပိုင်း - ၁၇
#Normal #Fiction Name -
ချစ်ခဲ့ရတဲ့ နေ့ပေါင်းများစွာ

Author - #ဆာရာမူး

နှစ်ယောက်သား စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ အိပ်ရာပေါ် ပစ်လှဲချလိုက်ကြသည်။

အချိန်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက်မှာ မာန် သူ့ဘေးမှာအိပ်နေတဲ့ ရဲ မျက်နှာကိုအကဲခတ်၏။နှာခေါင်းနားနည်းနည်းတိုး၍ အသက်ရှူသံကို သေချာ
နားထောင်ကြည့်သည်။

ရဲမာန်သစ် အမှန်အကန်ကို အိပ်မောကျသွားပြီဆိုမှ သူ မွေ့ရာပေါ်ကနေ
အသာလေးကြွပြီး ဆင်းခဲ့သည်။မာန် အခုချိန်ထိ ညအိပ်ဝတ်စုံမလဲရသေးပေ။ကိုယ့်အကြံနဲ့ကိုယ်မို့ မလဲဘဲ တမင်ကို အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေခဲ့သည်။

ဖုန်းကိုယူပြီး ခြေဖျားထောက်၍ အခန်းထဲမှထွက်ခဲ့၏။

မစက် အခန်းနားရောက်တော့ တံခါးကိုတွန်းဖွင့်သည်။အတွင်းမှပိတ်ထားတော့
စိတ်လေသွားရပြန်သည်။

မစက် အရင်လိုမဟုတ်တော့ပေ။တံခါးကို အမြဲလိုလို ပိတ်ထားတတ်လာသည်။အခန်းမီးမပိတ်သေး၍ သူမ မအိပ်သေးမှန်း သူသိ၏။အသံကို လျော့နိုင်သမျှလျော့၍ တံခါးခေါက်လိုက်သည်။

"မစက် ဘာလုပ်နေတာလဲ...ပြောစရာရှိလို့...တံခါးဖွင့်ဦး..."

အခန်းအပြင်မှ မာန့်အသံတိုးတိုးကြောင့် ခရီးဆောင်အိတ်ကို စစ်ဆေး‌နေတဲ့သူမ လက်တွေတန့်သွား၏။ဖွင့်ပေးရကောင်းနိုး မဖွင့်ပေးရကောင်းနိုး ဆုံးဖြတ်ရခက်နေစဉ် သူ့အသံက ထွက်လာပြန်သည်။

"မစက်....ဖေဖေက ‌ဒါပေးခိုင်းလိုက်တာ....တံခါးဖွင့်ဦး....မနက်ဖြန် ယူသွားဖို့တဲ့..."

*ဖေလူချောက ပေးခိုင်းတာ ဆိုပါလား...ဘာပါလိမ့်...

အိတ်ကိုဇစ်ဆွဲပိတ်ပြီး သိချင်စိတ်ကြောင့်တံခါးဆီ လျှောက်လာခဲ့သည်။

"ဘာလဲမာန်...."

တံခါးက လက်တစ်ဖက်ဝင်စာ ဟ တယ်ဆိုလျှင်ပဲ မာန် လျင်မြန်သွက်လက်စွာနဲ့တွန်းဖွင့်ပြီး အခန်းထဲဝင်လိုက်သည်။

"မာန် ဘာလုပ်တာလဲ..."

"ရှူးတိုးတိုး...."

မစက်ကို အသံတိတ်နေရန် အချက်ပြပြီး တစ်ဆက်တည်း တံခါးကိုပါ မမေ့မလျော့ လော့ချလိုက်သည်။