Imkansız Aşk- EMİRHAN ÇAKAL

-44-

Gece mışıl mışıl uyurken telefonumun çalmasıyla irkildim.
Gözlerimi yumduktan sonra doğrulup telefonumu elime aldım.
Ekranda "Emirhan" yazıyordu.
Ahmet'e baktığımda hala uyuduğunu gördüm.
Rahatça nefes verirken yavaş yavaş kalkıp Lavaboya gittim.
Açıp açmamakla kararsız kaldım ama belki acil bir şey olmuştur diye açtım.

Emirhan: Beyza?
Beyza: Emirhan? Noldu?
Emirhan: Beyza... ben çok kötüyüm.
Beyza: Ne? neyin var?
Emirhan: Neyim mi var? Hiç bir şeyim yok beyza. Aklımdan çıkmıyorsun kızım, rüyalarıma kadar giriyorsun, acı çekiyorum acı.
Kokuna hasret kalıyorum, o güzel sesine, gözlerine, saçlarına ama en çokta sana.
Yapamıyorum artık, gerçekten olmuyor her gün içiyorum seni unutmak için ama olmuyor kızım işte Allah kahretsin ki olmuyor.
Kimse güldürmüyor artık beni, kimse bana sevgisini göstermiyor, kimsem yok beyza bi sen vardın ama yoksun artık.
Sensizliği denedim kaç kere, yapamıyorum.
Kimse senin gibi beni kendine çekmiyor sevemiyorum olmuyor aklımdan çıkmıyorsun.
Vur, bağır, çağır, söv, bela oku, her şeyi yap ama nolur bir kere kokunu içime çekeyim.
Kayboldum beyza ben senin aşkından.

Emirhanı bölmeden dinliyordum.
Gözlerimden düşen yaşları silmeden sadece ona odaklanmıştım, sadece onun dediklerine hakim olmuştum.
Kendimi toparlayıp konuşmaya çalıştım.

Beyza: Emirhan, ben yaptıklarını unutamıyorum. Bilmiyorum kafam çok karışık.
Bizi hala özlüyorum, senle yıllarımı çok güzel geçirdim ama gerçekten bilmiyorum. Seni affedecek gücüm olduğunu sanmıyorum.
Emirhan: Biliyorum, sana yaşattıklarım affedilecek gibi değil ama lütfen geri dön bana.
Lütfen bana yine sevmeyi öğret, gülmeyi, hayata güzel bi açıdan bakmayı yine öğret bana çünkü her şeyimi kaybettim beyza, bi sana olan aşkım kaldı.
Beyza: Emirhan, lütfen-

Ben daha sözümü bitirmeden emirhan konuştu.
Emirhan: Beyza, biliyorum belki şuan ki halinden memnun ve mutlusun ama benim olmadığımı bilmeni istemiştim sadece.
Sizi rahatsız ettiysem özür dilerim.

Son cümlesinden sonra telefonu kapattı.
Ben ise durduğum yerde düşüncelere dalmıştım.
Emirhanı gerçekten özledim ama onun yaptığını kolay bir şeymiş gibi affedemezdim.
Kendime saygısızlık yapmış olurdum.
Artık gerçekten yorulmuştum bu olaylardan.
Ahmet'le olan yakınlığımız çok hızlı gelişmişti ve bu olanların bana yakışmadığını birazda olsa biliyordum ama o kadar çökmüştüm ki emirhanla ayrıldıktan sonra, beni mutlu eden kişiye bağlandım hemen.
Yaptığım yanlıştı evet ama bi o kadarda doğru gibiydi.
Emirhan'a karşı ne hissettiğimi bilmiyorum.
Vereceğim karar iki tarafıda çok fazlasıyla üzecekti, ki ben hiç kimsenin bu durumda üzülmesini istemiyorum.
Derin bir nefes alıp lavabodan çıktım ve hemen yatağa uzandım.
Gözlerim yorgunluktan kendiliğinden kapanmıştı.

_______________________________
Uzun bir aradan sonra hellooooo❣️
Daha çok aktif olma dileğiylee
öpüldünüzz💗💗