Imkansız Aşk- EMİRHAN ÇAKAL

- 48 -

Kapı gıcırtısına korkarak gözlerimi açtım.
Kapıya baktığımda yavaş adımlarla gelen Özbey abiyi gördüm.
Rahat bir nefes verip kafamı emirhanın omuzundan çektim ve doğrulup Özbey abiye baktım.
Özbey: Beyza?
Beyza: Efendim özbey abi.
Özbey: Napıyorsun kızım burda nasıl geldin buraya tek başına, senin dinlenmen lazım!
Özbey abiyi dinleyip kafamı yine emirhana yasladım.
Beyza: Ben burda dinleniyorum zaten.
Özbey abi ikinci sandalyeyi yanıma çekip oturdu.
Bir süre boyunca konuşmadık.

Beyza: Kendimi çok suçlu hissediyorum. Ben pariste, emirhan can çekişiyordu.
O kadar iğreniyorum ki kendimden, sanki her şeyin sebebi benim! Ahmetle olmaya çalıştım ama ne yaparsam yapayım olmuyordu, hep emirhanı düşünüyordum.
Yapamıyorum artık ben olmuyor kimle olsam hep kalbini kırıyorum.
Bu durumda emirhana hala bir şeyler hissettiğimi anladım, ama ahmet'e bunu nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum.
Kendimi çıkmaz bir sokakta gibi hissediyorum.
Eğer ahmet'e bu durumu anlatırsam, çok üzülecek ve kim bilir kalbini çok kırmış olacağım.
Özbey abi ben çok kötü bir insanım, gerçekten içten içe kendimi yiyorum.
Hem emirhanı hemde ahmeti kırdım, istemeyerek kandırdım.
Herkese zarar veriyorum, sevdiklerime bile.

Ben hüngür hüngür ağlarken özbey abi bana sarıldı.
Özbey: Her şey yoluna girecek canım benim, üzme kendini. Hadi odana geç artık yorgunsun, ben emirhanla kalırım.
Göz yaşlarımı silip son kez emirhanın elini okşayıp yerimden kalktım.
Özbey abi benle odama kadar geldi.
Özbey: İyi geceler bitanem.
Gülümsedim. Özbey abi saçlarımı öpüp emirhanın yanına gitti.
Ben odaya girip yatağa uzandım.
Ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Elimde bir sıcaklık hissettim.
Gözlerimi açtığımda ahmetin elimi tuttuğunu gördüm.
Ahmet: Beyza! İyimisin?
İçten içe ağlamak istiyordum.
Beyza: İyiyim.
Ahmet: Açmısın? Su? İçermisin?
Beyza: İstemiyorum ahmet teşekkür ederim.
İrem: Beyza!
İrem bana sarılırken gözlerimi kapattım.
İrem: İyimisin, çok korktuk.
Reckol: Hemşire çağırayım mı?
Beyza: İrem beni boğmaya devam ederse evet.
Hepsi hafif gülümsedi.
İrem beni bırakınca somurttu.
İrem: Sevmiyon beni.
Beyza: Seviyom trip atma çekemem.
İrem: Tamam 🤐
Ahmetin eli hala benimkisini kavrıyordu.
Yavaş yavaş elimi çektim.
Ahmet hafif kaşlarını çattı.
Biraz geriye oturdu.
İrem'de anlamıştı.
Beyza: Emirhan nasıl?
Reckol: Kalp ritimleri iyiye gidiyor, ama ne zaman uyanacağını bilmiyolarmış.
İç çekerek etrafa baktım.
Beyza: Kalkcam!
Ahmet: Saçmalama.
Beyza: Ya sıkıldım.
Ahmet bana yardım edecekken onun yardımını almadan kalmaya çalıştım.
Başım dönünce geri oturdum.
Ahmet belimden tutarak yavaşça oturmamı sağladı.
Reckol: Bence kalkma.
İrem: Arkadaşlar bi çıkarmısınız bişey konuşmam lazım beyzoyla.
Reckol: Arkadaşınmıyım ben?
İrem: Recep çık!
İkisinide kovduktan sonra irem bana baktı.
İrem: Dökül!
Ağlaya ağlaya sümüklü böcek gibi anlatmaya başladım.
Kendimi suçlu hissettiğimi, ahmet'e karşı artık bi değişik olduğumu, gece emirhan'a gidip onun yakınlığı ile kalbimin ısındığına, özbey abiye anlattıklarımı.
Kısacası her şey.
İrem: Güzelim anlıyorum seni, ama bunları söylemen lazım. Ahmet hala eskisi gibi olduğunuzu sanıyor. Bu iş onun tarafından ciddiye binmeden onunla konuşup bitirmen lazım.
İrem yanıma geldi ve sarıldı bana.
İrem: Biliyorum, çok zor zamanlar geçirdik, ama bunların üstesinden geleceğiz kuzum.
Biraz daha dertleştikten sonra emirhanın yanına gitme kararı aldık.
İremin yardımı ile yavaş yavaş ayağa kalktım.
Emirhanın odasının önünde oturuyordu herkes.
Ortalığa göz gezdirirken sudemi gördüm.
Sudem: Beyza!
Sudem bana koşarak sarıldı.
Ağlamaya başladı.
Ona sıkıca sarılıp belini okşadım ve bende ağlamaya başladım.
İremde bize katıldı.
Sudem: Beyza, abim iyileşecek mi, tekrar eskisi gibi olacakmıyız?
Beyza: Tabikide bitanem, üzülme sen tamam mı.
Sudem dudak büzerek geri yerine oturdu.
Özbey abiye baktım.
Özbey abi kafasını salladıktan sonra emirhanın odasına girdim.
Girerken ahmet gözlerimin içine bakıyordu, çok derin.
Kafamı eğip kapıyı kapattım.
Sandalyeye oturdum.
Emirhanın elini tuttum.
İç çektim.
Beyza: Emirhan, ne yapacağımı bilmiyorum. Ne kadar bana kırgın olsanda, keşke kalkıp bana bir yol gösterseydin.
Her ne olursa olsun iyiliğimi isteyen sensin, kendi çıkarın için beni yanlış yola sokmuyorsun.
Emirhan lütfen aç gözlerini, içimdeki suçlukla yaşayamıyorum ben nolur uyan.

Sessizce ağlıyordum.
Gözlerimi kapatıp emirhanın alını aldım ve öptüm.
Daha şiddetli ağlamaya başladım.
Göz yaşlarım emirhanın eline akıyordu.
Beyza: Yapamıyorum sensin, nolur kalk, özledim seni, çok seviyorum emirhan seni nolur aç gözlerini, bana beni sevdiğini söyle!

... : Seni seviyorum

____________________________________
öpüldünüzzz🦩🤍