𝐋𝐈𝐅𝐄 𝐋𝐄𝐓𝐓𝐄𝐑𝐒 // ⍟𝐒𝐇𝐔𝐍𝐓𝐀𝐑𝐎 𝐂𝐇𝐈𝐒𝐇𝐈𝐘𝐀⍟

6

Tam çığlığı basacağım sırada ağzım kapandı, aklıma o adamın bana mendil tutuşu geldi... İster istemez gözüm dolmuştu, daha yeni kurtuldum derken bu yaşananlar da neydi?

Ağzımı tutan el yavaşça çekildiğinde asansör en üst kata çıkmıştı bile.

Chishiya:Sakin ol Rias, benim.

Gözümden o adamın bana tüm yaşattıkları teker teker geçiyordu, artık kime güvenebilirdim ben?

Chishiya bana destek verdi ve yürümemi daha kolay hâle getirerek köşeye geçmemizi sağladı.

Chishiya:Burada güvendeyiz.

Dedi beni sakinleştirmeye çalışırcasına.

Neden bilmiyorum, içimden geldi ve ona sarıldım...

Bir süre öyle kaldık ve o bana karşılık vermeden çekildim. Sanırım buna cidden ihtiyacım vardı.

Rias:Özür dilerim, uzun zaman sonra... Boş ver.

Chishiya:Sorun değil, sakin ol ilk önce.

Rias:Yanlış anlama...

Tek kaşını kaldırdı, o sırada arka plandan gelen silah sesleri biraz strese girmeme sebep oluyordu... Yine de gülümsedim.

Rias:Sana güveniyorum.

Chishiya:Güzel... Bir oyunda mı aldın o hasarı?

Rias:Anlamıyorum, ne bu oyun muhabbeti?

Chishiya:Öyleyse bu ilk oyunun, benimle kal sana anlatacağım... Şimdilik şu oyunu bir çözelim.

Ve bana güven veren bir gülümseme sunup biraz uzağıma geçtikten sonra aşağıda olanları seyretmeye başladı.

Yanına geçip kollarımı korkuluğa dayarken ben de onun gibi aşağıda olanları seyrettim.

Chishiya:O gün nereye kayboldun Rias?

İç çekerken başımı hafiften eğdim.

Rias:Dürüst düşüncelerimi söylemem gerekirse... Bu olanlar çok saçma, gerçek gibi değil. Hastane çıkışında takip edildiğimi hissetmiştim zaten ama beni bıraktığını sandığımda peşime dilenci kılıklı birini takacağını düşünmemiştim.

Chishiya:Takip mi edildin?

Rias:O kadının çocuğunu görünce maddi açıdan yardım etmek istedim.

Bakışlarımı Chishiya'ya yönlendirdiğimde o da bana bakmaya başladı, kaşlarını çattı.

Chishiya:Fazlasıyla borcunuzun olduğunu hatırlıyorum.

Rias:Borçlar geçici, sadece yardım etmek istemiştim. Sonrasında çocuğunun oyuncağını arka sokakta unuttuğunu falan söyledi... Yardım ettim çünkü kadın bacaklarında genetik bir hastalık olduğunu söyledi.

O sırada tekrardan ikimiz de bakışlarımızı aşağıda olan olaylara yönlendirmiştik. O bir yandan beni dinliyordu ben de bir yandan ona içimi döküyordum.

Rias:Kız bana "Kaç" diye fısıldadı, daha neler olduğunu idrak edemeden biri ağzımı ve burnumu mendille kapayıp ara sokağa çekti... Başta nefesimi tuttum ve fazlasıyla çırpındım fakat başaramadım. Daha eve girip yiyecek bir şeyler bile alamadan kaçırıldım, 2ay o sapıkla kaldım... İğrençti.

Chishiya diyeceklerimin bittiğini anladığında bana döndü, ne diyeceğini bilemiyormuş gibiydi.

Rias:Bir şey demene gerek yok, sadece içimdekileri dökmek istedim. Bu olaydan sonra ilk konuştuğum kişi de sensin zaten.

Chishiya:Biliyorum, iyi bir destekçi değilim.

Hafiften kıkırdadım.

Rias:Dinlemen yeter, hem aramızda öyle çok bir geçmiş de yok.

°°°

Şimdilik bu kadardı... Umarım beğenirsiniz. Bir yazım yanlışım varsa lütfen kusuruma bakmayın, söyleyin düzeltirim. İyi okumalar, iyi günler...